Hoe ‘natuurlijk’ is monogamie eigenlijk? In het dierenrijk komen exclusieve relaties maar betrekkelijk weinig voor…
Het is verbazingwekkend als je iemand hoort beweren dat ‘monogamie natuurlijk is’ , waarbij er gewezen wordt naar de wijze waarop dieren met relaties en seksualiteit omgaan. Het tegendeel is het geval. Slechts een zeer kleine minderheid van de dieren die wij kennen is van nature exclusief monogaam. Mogelijk is maar 3% van de zoogdieren monogaam ingesteld. De overige 97% is dat niet.
Uiteraard doen heel veel dieren wel aan paarvorming, in de zin van: als mannetje en vrouwtje samen voor de jonkies zorgen tot die zelfstandig de wereld in kunnen. Kennelijk is gezamenlijk ouderschap wel een populaire en succesvolle strategie om het leven door te geven aan de volgende generaties. Stellen in het dierenrijk kunnen ook trouw zijn aan elkaar in de zin van elkaar verzorgen, genieten van elkaars gezelschap en steun geven aan elkaar. Er kan ook pijn en verdriet te lezen zijn bij dieren als zij hun vaste partner kwijtraken door overlijden.
Maar zelfs bij gezamenlijk ouderschap kan er nog van alles gebeuren dat niet bepaald monogaam is. Vooral vogels zijn er om bekend dat zowel de mannetjes als de vrouwtjes meerdere sekspartners zoeken. Ook als er een stel gevormd is, willen beide partners een uitstapje maken. Wat ze dan ook uitbundig doen, al dan niet in het verborgene. Dat heeft evolutionair ongetwijfeld voordelen gehad. Denk aan een betere mix van goed ouderschap en intussen prima verspreiding van je genen.
Bekijk dit vermakelijke filmpje voor de vele voorbeelden van nonmonogaam gedrag in het dierenrijk. En wijs iemand erop als hij/zij nog steeds denkt dat monogamie ‘de norm’ is, dat het eigenlijk precies omgekeerd is. Veel plezier!
Geef een reactie