Ik hou van je

Hij zei als eerste ‘Ik hou van je’.

We waren samen naar de verjaardag van een gezamenlijke vriend geweest. Omdat ik de volgende dag moest werken, en dus om half zeven opstaan, zwaaide ik rond een uur of tien af. Ik hoopte dat Imre met me mee zou gaan, maar hij wilde met de groep mee de stad ingaan. Hij beloofde me na een of twee drankjes terug te gaan. Ik voelde me teleurgesteld dat hij ‘voor hen koos’. We waren nog maar kort aan het daten en we zagen elkaar alleen in het weekend. Zat het wel goed tussen ons, als hij er zo makkelijk voor koos om niet bij mij te zijn?

Eenmaal in bed vroeg ik me af of ik er wel goed aan had gedaan om naar huis te gaan. Ik had de slaap echt nodig, maar nu liep ik tijd met Imre mis, waardoor ik toch niet in slaap kwam. De uren kropen voorbij, ruim na twaalf uur was hij nog niet terug en hij had ook niets laten weten. Dat maakte me nog onzekerder. Was hij dan niet verliefd op me? Als je verliefd bent, laat je toch geen twee of drie uur voorbijgaan zonder aan de ander te denken en te laten weten dat je later komt?

Ik schrok op uit mijn lichte slaap op het moment dat hij mijn kamer binnenliep. Maar ik hield mijn ogen dicht en deed alsof ik sliep. Ik had nu geen zin om affectie te tonen. Hij deed zachtjes om me niet wakker te maken. Toen mijn wekker de volgende ochtend ging, deed ik hetzelfde. Zonder iets tegen hem te zeggen of hem gedag te kussen, vertrok ik in alle vroegte.

Een paar uur later nam hij de trein op weg naar huis. Mijn werk lag op de route, en hij stelde voor om een tussenstop te maken zodat we elkaar nog even konden zien. We ontmoetten elkaar op een bankje. Ik vertelde hem dat het me gekwetst had dat hij voor onze vrienden had gekozen in plaats van voor mij. Aan zijn reactie zag ik dat hij dit niet verwacht had. Hij legde me uit dat hij ook heel graag bij mij wilde zijn, daarom kwam hij nu ook langs, maar dat hij niet zo vaak meer leuke dingen met vrienden deed en zodoende deze kans wilde aangrijpen. Ik sputterde nog wat tegen, maar realiseerde me al snel dat mijn gedachten niet rationeel waren. Mijn innerlijke criticus had de overhand gekregen. Die fluisterde in mijn oor: “Hij vindt je niet leuk genoeg! Je wordt weer afgewezen. Bescherm jezelf voordat je gekwetst wordt. Jij staat voor hem op de laatste plek.” Nadat we het uitgepraat hadden, gaven we elkaar een stevige knuffel en een kus.

Die avond kookte ik voor mezelf en ik at terwijl ik een serie keek. Ik zorgde voor mijn huisdieren en ik werkte wat mails weg. Rond half elf stapte ik mijn slaapkamer binnen. Ik tilde de deken op om in bed te kruipen. Er lag iets op mijn kussen. Ik pakte het op. Het was een briefje, het zag eruit alsof het uit een notitieblokje gescheurd was. Met een blauwe pen was erop geschreven: “Hou van je! X Imre.” Verbijsterd staarde ik naar het briefje. Dit had hij neergelegd voordat hij wist dat ik hem iets kwalijk nam. In plaats van mijn passieve agressie op te merken, was hij vanochtend wakker geworden met het besef dat hij van me hield. Misschien wel omdat hij dacht dat ik hem een leuke avond met vrienden had gegund. Na een huilbui, omdat ik me realiseerde hoe zelfdestructief ik was geweest, stuurde ik hem een berichtje: “Ik zag net je briefje. Ik hou ook van jou!!!!!! Welterusten.” Deze keer sliep ik binnen 5 minuten.