Poly Lief & Leed: Twijfelgevalletje eerlijkheid
Ervaringsverhaal over polyamorie
“Mijn lieve partner en ik waren net op polypad. Nadat we maanden hadden gepraat over de vraag of we dit wel echt wilden en durfden. Na twintig jaar monogamie een superspannend pad voor ons! We hadden een fotosessie in de tuin, waarbij we elkaar zo voordelig mogelijk voor de dag lieten komen. Giechelend van de pret, en een beetje verdekt opgesteld vanwege onze buren. Samen zetten we die tuinfoto’s op PolyamorieMatch en begonnen we ons profiel in te vullen. Na een paar weken was het raak. Mijn eerste date.
Ik ontmoette Menno op een zonovergoten terras, hartje centrum. Een grote man, type zware reus, met stralende blauwe ogen en mooie stevige gevoelige handen. Een aantal dagen hadden we gecommuniceerd via site, mail en chat – een route die nu vertrouwd aanvoelt, maar die toen nog heel nieuw voor me was. Alles was onwennig en een groot avontuur. We waren zenuwachtig en bestelden allebei een kopje koffie. Hij espresso, ik cappuccino. Om daarna de kennismaking die zo veelbelovend digitaal was begonnen, real life voort te zetten. Tjonge, wat had ik hiernaar uitgekeken! Ik nipte van het schuim met choko en bekeek mijn gesprekspartner, die zich steeds meer op zijn gemak leek te voelen.
Menno vertelde vlotjes over zijn drie kinderen, die nog op de middelbare school zaten. Over zijn vrouw Ella waar hij veel om gaf, zo te horen aan zijn stem toen hij over haar sprak. Er was een kink in hun liefdesleven gekomen nadat Ella een verwijdering van haar baarmoeder had ondergaan. Sindsdien was zij haar belangstelling voor erotiek compleet kwijt. Hij niet. Menno vond het een groot probleem dat Ella geen zin meer had in lichamelijk contact.
Ik vroeg Menno of ze het wist van zijn date met mij, en hij aarzelde. ‘Nouw….dat zit zo’, begon Menno. “Ik heb het er met Ella over gehad, een tijdje geleden. Dat mijn wens is om een nieuwe vriendin te hebben naast mijn huwelijk. Dat was echt een geweldig probleem voor haar dat ik dat wilde. Ze ging huilen en kon ’s nachts niet meer slapen”. Wat meespeelde volgens Menno is dat Ella als jong meisje een keer te maken had gehad met ongewenste intimiteiten. Oude trauma’s en nieuwe frustraties gaven Ella veel stress. Om een lang verhaal kort te maken: hij had besloten om wel door te gaan, maar zijn vrouw verder niet in te lichten. Dat wou hij misschien doen als er een vriendin in zicht was en het serieus werd. “Alleen wil ik haar geen pijn doen als dat niet nodig is”, zei Menno, en hij keek me met zijn blauwe ogen op heel direct aan. “Als dat voor jou niet door de beugel kan, moet je het me zeggen. Daar heb ik natuurlijk respect voor. Ik vind dat ik het zo moet doen om haan geen onnodig verdriet te doen”. En zo legde hij de bal bij mij neer. Take it or leave it, dear!
Tja, daar zat ik. Nog groen als gras wat betreft liefdes in meervoud. Ik kon me best wel voorstellen dat hij zijn vrouw niet onnodig verdriet wou doen, met oude pijn enzo. Anderzijds, ik deed dat wel zelf heel anders met mijn polyman. Tja, moest dat dan de norm zijn? Ik raakte wat in de war. Ik wist het gewoon even niet zo. We hadden intussen reuze leuk contact. Raakvlakken in werk, een gedeelde hobby, wat wil je nog meer? Die eerste date was gewoon errrug geslaagd. Behalve dat ene dingetje….
Thuis sprak ik erover met mijn man, ik dacht erover na. Ik voelde me aangetrokken tot Menno. En wie weet zou het wel goed lopen. Hij zou het toch aan zijn vrouw vertellen?
We hadden een volgende date die nog leuker was. Allebei een tikkie verliefd .Zoenend liepen we door het bos. Mijn twijfels smolten bijna weg temidden van andere gevoelens. Maar het knaagde wel, dat verschil tussen ons. Waar ik thuis zorgeloos met mijn man kon delen wat ik had ervaren, bleef hij stil over zijn vrouw. Ik vroeg er soms naar. “Heb je het al verteld aan haar?”. “Nog niet, het is te vroeg”. Of: “Het gaat niet zo goed met haar, het is niet het goeie moment.”
We gingen nog twee dates door, voor ik er een vette streep onder zette. Met enige pijn, want leuk was hij zeker, deze grote man met warme handen en zeker ook gevoelvol hart. Maar het idee dat hij niet eerlijk was thuis en ’s avonds vertelde dat hij had ‘overgewerkt’, bezorgde me een doffe pijn in mijn buik, als ik hem zag. Het werd me duidelijk dat hij eigenlijk helemaal niet van plan was geweest om het te vertellen.
Dat riep twijfels bij me op. Als hij niet eerlijk was naar zijn vrouw, hoe eerlijk was hij dan eigenlijk naar mij? Wat voor relatie zou ik met hem hebben, als ikzelf ‘een geheim’ moest blijven. Mijn eerlijke versie van polyamorie gaf me de ruimte om op straat te huppelen, hand in hand, met wie dan ook. Maar met hem moest ik die hand in mijn zak houden. Want stel dat iemand die haar kende hem herkende? Al die kleine dingen werden steeds meer voelbaar.
Ondanks mijn verliefdheid merkte ik dat mijn vertrouwen bij elke afspraak daalde. We namen afscheid in hetzelfde café waar we begonnen waren. “Ik dacht dat jullie poly’s zo open minded waren”, schamperde Menno gekwetst boven zijn espressootje. Ik kende nog geen andere poly’s toen, behalve mijn man en mezelf, maar ik zei: “Het heeft me jaren gekost om met mijn man het punt te bereiken dat we elkaar andere liefdes gunnen. Alleen als het open is, kan ik me gelukkig voelen. Denk ik. Dus ik stop met je.“ Het klonk steviger dan ik van binnen voelde. Nooit heb ik er spijt van gehad”.
Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]
Plukje – houden van
Plukje – gaatjes zoeken
Plukje – Dating & Polyamorie
Polyamore wiskunde
Een Plukje uit de mini-workshop, met dank aan alle deelnemers!
Plukje – meervoudig onverzadigbaar
Plukje uit de Humor-workshop
Afgelopen woensdag een heerlijk experiment! Met 10 mensen in onze woonkamer brainstormen over thema’s die met polyamorie te maken hebben.We hebben een mini-workshop over ‘Polyamorie en de kracht van Humor’.
Onze deelnemers zeggen in de kennismaking dat zij het leuk vinden om eens op een speelse manier met polyamorie bezig te zijn. Zij vinden het spannend en hebben er zin in.
Onder deskundige begeleiding van Huibert denken we na over wat er zoal speelt, als je ethisch en open met relaties bezig bent. Over ‘vrijheid’ en ‘dating’ en ‘eerlijkheid’ en ‘sex’ en nog veel meer…
We schrijven spontane invallen op en geven ze aan elkaar door ter inspiratie. Geconcentreerd werken en tussendoor soms schateren. De oogst bestaat uit 14 bladzijden vol krabbels en invallen.De eerste zie je nu al, bij deze. Iedereen mag meegenieten!
Valentijn in meervoud – Simone van Saarloos bij Savannah Bay
Voor de liefhebbers van liefde in meervoud is er op 14 februari in hartje Utrecht een uitstekend alternatief voor de klassieke Valentijnsavond. Een optreden van Simone van Saarloos, auteur van het pamflet ‘Het monogame drama’, in boekhandel Savannah Bay. De ruimte is volgezet met stoelen en het is afgeladen, want alle kaartjes zijn vergeven.
Het gaat deze avond over de filosofische achterkant van non-monogamie en monogamie. Manon van Driel, humanistisch raadswerker, doet de aftrap door het publiek stellingen voor te leggen, afgeleid van de ‘sociale schijf van vijf’ uit het pamflet van Simone.
5 filosofische stellingen over relaties
Het is beter meerdere mensen te daten, dan ontstaat er minder afhankelijkheid
Het publiek is ongeveer half voor, half tegen, bij deze stelling. De voorstanders zien wel voordelen wat betreft meer zelfstandig blijven bij het hebben van meerdere relaties. De tegenstanders vinden dat je meer je eigen onafhankelijkheid moet bevechten, in plaats van dat bij anderen te zoeken. Maar misschien is het ook wel zo dat de onconventionele keus om meer mensen tegelijk te daten ook leidt tot een oefening in onafhankelijkhei
Een symbiotische relatie is gevaarlijk, dan verdwijnt alle fantasie!
Hier barst de discussie los over wat een symbiose is en wat niet. En is ene symbiotische relatie nou gevaarkijk of is het meer het streven om die symbiose vast te houden, waardoor de fantasie verdwijnt? We lijken het er wel over eens dat de symbiose in ieder geval niet de enige optie moet zijn.
Een verlangen dat niet door één geliefde kan worden ingelost, moet je niet door een ander laten oplossen
De meeste mensen in het publiek zijn het hier niet mee eens. Maar al pratend komt naar boven dat het ‘ongezond’ kan worden om te verwachten (eisen) dat iemand juist op dat ene aspect zorgt voor jouw invulling. Sta je dan nog wel open voor wat die tweede persoon je nog meer zou kunnen bieden? Het wordt wat instrumenteel.
Het is niet goed om geliefden met elkaar te vergelijken
Het gros van het publiek is het er mee eens, maar er zijn ook mensen die hier geen kwaad in zien “je hoeft er niemand mee te kwetsen en je kunt ervan leren” .
Een beetje onveiligheid is goed voor een relatie
Het mag wel spannend zijn, maar wel vanuit een basisgevoel van veiligheid, zeggen de tegenstanders. Maar ook: door onveiligheid aan te gaan, oefen je je weerbaarheid, vinden anderen. Hier komen we met Simone uit bij het begrip ; ‘antifragiliteit’, dat ze van de filosoof Taleb heeft geleend. Antifragiel zijn de dingen die raakbaar zijn, reageren op tegenslag, maar wel op een positieve manier zich ontwikkelen. Soort van positieve vorm van kwetsbaar zijn.
Bronnen om uit te putten
Simone krijgt van Manon en Roos Reijbroek (oprichter van de Meerminners) kritische vragen over de bronnen die ze gebruikt heeft in haar pamflet. Waarom putten uit witte mannelijke filosofen-boeken? Waarom niet wat meer te rade gaan bij de feministen, de queer therorieën of ook wel de polyamoristische schrijvers zoals Franklin Veaux.
Simone: “Ja, had ik kunnen doen, wel genant eigenlijk, ik heb geput uit de bronnen van mijn studie. Ik ben in dialoog met de teksten die er zijn. Je probeert in de teksten die er zijn, iets te zien wat er nog niet is. Wat aanzet tot denken, het hoeft niet te kloppen of af te zijn”. Ze geeft aan eerder voor de mainstream literatuur gekozen te hebben, maar wel anekdotisch materiaal uit eigen ervaring en in de queer scene meegenomen te hebben.
Hoe ben je verantwoordelijk naar anderen?
Simone vertelt, op een vraag van Roos, dat zij veel vragen krijgt over verantwoordelijkheid nemen. Zij wil zich richten op een maatschappelijke verandering in de kijk op relaties en ook verantwoordelijkheid voor bijvoorbeeld kinderen. dat betekent anders omgaan met zorg, met indeling van huizen, met voorzieningen, rechten, erfenissen. “Ik ben voor nieuwe wettelijke veranderingen, bijvoorbeeld het vaderschapsverlof. We moeten de sociale structuren verbeteren. Eerst moet je de structuur aanpassen, dan passen de mensen zich aan”
Gekwelde ziel versus ontbloten van structuren
Gevraagd naar hoe zij de relatie tussen haar opvattingen over relaties en die van Jan Geurtz ziet, zegt Simone zich daar wat minder in te herkennen. “Ik voel me niet zo verwant met zijn taal. Hij spreekt vanuit de vorming van mensen via hun jeugd, ik heb het meer over de sociale structuur waarin we leven. Ik ben meer naar buiten gericht. Ik ben meer van het blootleggen van de structuren dan van het helpen van de gekwelde ziel.”
Epiloog
Het publiek van Savannah Bay klapt en staat in de rij om het Pamflet door Simone te laten signeren. Wij verlaten de boekhandel met het beeld een soms abstract maar ook wel weer luchtig en betekenis-rijk filosofisch gesprek te hebben bijgewoond. Waarbij het niet ging om ‘het gelijk’ of ‘de oplossing’, maar om het aanscherpen van het denken over en het inzicht in de verhoudingen die we met elkaar aangaan. Zowel zinvol voor alternatieve non-mono’s als voor reguliere mono’s…;)
Tip: lees over ‘Het Monogame Drama’ onze recensie in de boekenlijst op deze site.
PolyValentine – Waarom Valentijnsdag van oorsprong een blind date-dag is….
Waar komt Valentijnsdag vandaan?
Valentijnsdag is een feestdag die is overgewaaid vanuit Amerika.maar wat is nu eigenlijk de oorsprong van deze dag?
Er zijn twee christelijke martelaren met de naam Valentinus, waar we deze naamdag aan te danken hebben. Eén van hen was priester, de ander was bisschop. Beiden werden ter dood gebracht in de derde eeuw en later heilig verklaard. Het kan ook zijn dat het om één en dezelfde persoon ging. Sommige bronnen zeggen dat Sint Valentinus werd onthoofd omdat hij in het geheim jonge stellen liet trouwen.
Het is zeer waarschijnlijk dat het Valentijnsfeest op 14 februari is gesteld om het oude vruchtbaarheidsfeest van de Romeinen te vervangen. De vroege Christenen deden dat wel vaker, om de gunst van volkeren te winnen, terwijl zij zieltjes wonnen. Want wie wil er nu na een verandering van spiritualiteit zomaar een leuk feestje kwijt…?
Het betreffende Vruchtbaarheidsfeest heette ‘Lupercalia’ en was ingesteld ter ere van de Romeinse beschermgodin Juno, godin van van de vrouw en het huwelijk, en de god van de natuur Pan. Juno was een vrij brave godin, Pan een behoorlijk zinnelijk type.
Blind dating bij de Romeinen
In Romeinse tijden werden op het Vruchtbaarheidsfeest de namen van ongetrouwde jonge vrouwen in een grote kom gegooid. De (ongetrouwde) mannen konden dan uit deze kom één naam trekken. Tijdens het feest was elk gekoppeld tweetal dan elkaars partner.
Met het Vruchtbaarheidsfeest kreeg men dus de kans om een nieuwe leuke man of vrouw te leren kennen en was het mogelijk om daar uitgebreid mee kennis te maken.
‘Want dit was op Sint-Valentijnsdag
Als elke vogel daar zijn maatje komt kiezen’
(Chaucer, 14e eeuw)
Een uitleg hiervoor is dat omstreeks 14 februari de vogels met paren beginnen. Ook bij mensen zou de ‘paringsdrang’ op die dag de kop op steken
Pas veel later werd het Valentijnsfeest de viering van de romantische liefde. nwoordig is 14 februari de dag waarop je je lief of lieven iemand kunt verrassen met een leuk cadeau, kaartje of gedicht. En de moderne solypolyl… die die zoekt natuurlijk een leuke date, net als de oude Romeinen!
