Anaïs Nin wordt in 1903 geboren in Parijs, uit een Catalaanse vader en een Deense moeder. Ze trouwt in 1923 met de bankier Hugh Parker Guiler, woont samen met hem in Parijs, maar verhuist in 1939 naar New York. Anaïs heeft niet bepaald een conventionele instelling, ze gaat haar eigen gang, als kunstenares maar vooral op liefdesgebied….
Anaïs, Henry en June
Anaïs Nin is bevriend met vele schrijvers, kunstenaars en psychoanalytici. Haar grootste vriend is langere tijd de Amerikaanse schrijver Henry Miller, met wie ze een hartstochtelijke verhouding begint.
Miller vertelt Anais al snel over zijn vrouw June, die naar zijn zeggen moeilijk en humeurig is, maar ook spannende kanten heeft, bijvoorbeeld door haar relatie met een vrouw. Anaïs raakt in de ban van deze verhalen, ze krijgt het beeld van een fascinerende persoon. Wanneer June naar Frankrijk komt, bevalt June Anaïs nog meer dan in haar dromen en begint ze ook met June een verhouding. Iets waar Miller niet echt een probleem mee heeft. De verhouding met June wordt de kern van haar Anaïs roman, “House of Incest” die midden de jaren dertig verschijnt.
Onze angsten om elkaar te ergeren, om elkaar teleur te stellen waren dezelfde. ’s Avonds was ze als gedrogeerd naar het café gegaan, vol van gedachten aan mij. De stemmen van de mensen bereikten haar van verre. Ze was opgetogen. Ze kon niet slapen. Wat had ik met haar gedaan? Ze was altijd evenwichtig geweest, ze kon altijd goed praten, mensen brachten haar nooit van haar stuk. Toen ik besefte wat zij mij aan het onthullen was, werd ik bijna gek van vreugde. Ze hield dus van me? June!
uit: ‘Henry en June’ (Nin)
De verhouding tussen Anaïs, Henry en June is open, met consent en is een duidelijk geval van polyamorie volgens moderne maatstaven. Toch raakt het liefdestrio weer uit elkaar. June scheidt namelijk in 1934 van Miller en verdwijnt vervolgens ook definitief uit het leven van Anaïs, die zich stort in nieuwe avonturen met andere minnaars en in therapie gaat. Zij heeft een tijd lang een relatie met de beroemde therapeut Otto Rank, terwijl zij tegelijk ook nog een relatie met Hugo en Henry heeft.
Met twee mannen getrouwd
In 1955 trouwt Anaïs, zonder zich van haar echtgenoot Guiler te scheiden, met Rupert Pole, met wie ze in Californië gaat wonen. Er zijn signalen dat Anaïs het haar eerste echtgenoot wil besparen dat hij weet dat zij nog een andere partner heeft. Anaïs blijft van Guiler houden en wil hem geen pijn doen. Bigamie was in die tijd een zwaar misdrijf. Anaïs vindt daarom dat ze moet voorkomen dat haar beide echtgenoten achter de feiten komen. Ze maakt een ‘Lie Box’, een kaartsysteem waarin ze opneemt aan wie ze welke leugens vertelt, zodat ze nooit betrapt kan worden. In New York verzamelt ze helpers om zich heen. Haar post en telefoontjes worden voortaan via ingewikkelde omwegen bij haar gebracht.
Tot haar dood zal ze meer dan 20 jaar (!) tussen de twee echtgenoten heen en weer pendelen, die geen van beiden van het andere huwelijk weten. Hoe perfect dit bizarre systeem werkt, wordt geïllustreerd door de twee necrologieën die The New York Times en The Los Angeles Times publiceerden in 1977, toen Anaïs net overleden was. In de ene krant werd Rupert Pole, in de andere Hugo Guiler als haar wettige echtgenoot opgevoerd. Haar twee echtgenoten, die beiden wel zoal hun vermoedens hebben, ontmoeten elkaar na de dood van Anaïs voor het eerst, tijdens de begrafenis.
Anaïs Nin is vooral beroemd geworden door haar dagboeken, waarin ze geen blad voor de mond nam over haar gevoelens én verhoudingen. De bekendste hiervan is die van 1931-1932, ‘The journal of love’, waarin ze haar verhouding met Henry Miller beschrijft, en ook uitgebreid over haar gevoelens voor Millers vrouw June schrijft. Het dagboek zelf is zeer openhartig en bespreekt zowel gevoelens en gesprekken alsook seksuele handelingen soms zeer gedetailleerd en in klare taal. Als we deze roman mogen geloven, bestond het leven van Nin maar ook van Miller in die dagen grotendeels uit het bedrijven van de liefde in alle mogelijke vormen.
Anaïs Nin was een vrouw die haar tijd ver vooruit was, in de zin dat ze zich niet in een onderdanige vrouwenrol liet schuiven. Ze schoof de conventies aan de kant schoof en deed gewoon wat ze wilde.
“Erotiek is één van de basiselementen voor zelfkennis, even onmisbaar als poëzie.” (Anaïs Nin)
Bronnen
Dagboeken van Anaïs Nin
Anaïs Nin, Henry and June, A Journal of Love, 1986
Noel Riley Fitch, Anaïs: The Erotic Life of Anaïs Nin, Boston, Little, Brown & Company, 1993
Deirdre Bar, Anaïs Nin, a Biography, Putnam, New York, 1995
www.anaisnin.com/scholarship/forever/index.html
Wikipedia
Nonmonoradar
Geef een reactie