Verkering, samenwonen, trouwen… scheiden? Tegen haar eigen verwachtingen in, is Elvira op haar 28e weer single. Ze besluit te gaan onderzoeken welke relatievorm haar het beste past. Haar ervaringen deelt ze in deze column.
Ik had me echt op het weekend verheugd. Ook al was ik over het algemeen gelukkig als vrijgezel, toch snakte ik nu naar quality time met een leuke man. Bioscoopje pakken, lekker samen eten en daarna met alle tijd van de wereld kijken waar de avond op uit zou lopen. Mario vond het ook een fijn idee. Hij verwachtte nooit iets van me en oefende geen druk uit, maar zag alles wat we samen deden als een cadeautje. Dat voelde prettig, ideaal. Ik had me dan ook flink verzet tegen de gedachte die me steeds vaker bekroop: buiten het seksuele voel ik écht niets voor hem.
Na ons bioscoopbezoekje zaten we samen op mijn bank. Hij vertelde me het ene na het andere verhaal. Ik kan eerlijk gezegd niet eens meer reproduceren waar het over ging. Het wist mijn aandacht niet vast te houden. Daardoor keerde ik me helemaal naar binnen, totdat ik me genoodzaakt voelde zijn verhaal te onderbreken. Met tranen in mijn ogen zei ik: “Ik vind het vreselijk om dit te zeggen, want de manier waarop je met me omgaat vind ik fantastisch, maar dit werkt niet. Ik voel niet de juiste klik om op deze manier tijd met elkaar door te brengen.”
Hij had zich gekwetst kunnen voelen, boos kunnen worden, verwijten kunnen maken. In plaats daarvan verzekerde hij me dat het oké was en troostte hij me. Dat maakte mijn schuldgevoel nóg groter, waardoor de tranen als automatisch over mijn wangen begonnen te stromen. “Kom maar eens liggen,” zei hij vriendelijk maar directief, terwijl hij de gewenste locatie en houding met zijn handen aangaf. Ik deed wat hij zei.
Hij deed niets anders dan zijn handen op mijn lijf plaatsen. Ik zou normaal sceptisch zijn over de werking daarvan, maar nu greep ik iedere mogelijkheid om me beter te voelen maar wat graag aan. Langzaam ontspande ik. Langzaam begonnen zijn handen te voelen alsof ze op mijn lijf thuishoorden. Ze verdreven alle spanning. Ik lag tegen hem aan als een mak lammetje. En uiteindelijk kreeg ik een onoverkomelijke behoefte om hem te knuffelen. Nee, niet knuffelen, zei mijn lijf. We begonnen te zoenen. We begonnen gepassioneerd te zoenen en elkaar uit te kleden. Het volgende dat ik me herinner is wij samen op de natte badkamervloer met een warme douche op ons gericht.
We sloten onze verhouding knallend af, kun je zeggen. Al was onze seks geweldig, we hebben beiden sindsdien geen initiatief meer genomen om elkaar weer te zien. Misschien juist daardoor kan ik op onze tijd samen terugkijken met enkel positieve gevoelens. Nee, we hadden niet de klik die ik graag had willen voelen. Nee, ons contact was geen lang leven beschoren. Maar wat waren we daar goed en respectvol mee omgegaan.
| < < < vorige | overzicht | volgende > > > |
Geef een reactie