Verplicht ‘kiezen’ bij een monogame relatie, kan een probleem zijn voor mensen die polyamoreus zijn. Je sluit daarmee ook mensen buiten en je sluit je af voor jezelf. Ervaringsverhaal over het ontdekken van de vrijheid om niet te kiezen.
“Mijn verlangen naar meerdere liefdes komt van ver. Ik was als jongen al in love ,met verschillende meisjes tegelijk. Maar ja, je moest kiezen, he? Anders was je niet goed bezig. Dan was je verdacht! Ik werd vaak door meisjes getest, of ik het wel echt met ze meende. Dan wist ik niet goed hoe ik moest uitleggen dat ik dat deed, terwijl ik tegelijk hun vriendin ook heel leuk vond. Het maakte me onzeker, ik voelde me schuldig. En leerde al vroeg mijn gevoelens voor mezelf te houden.
Kiezen vond en vind ik nog steeds heel lastig. Ook in gewone dingetjes. Bijvoorbeeld mijn kledingkeus, welke das trek ik vandaag aan? Of zelfs: wat ik wil eten in een restaurant. Ga ik voor een gezond visje of voor lekker vlees? Ik heb veel langer dan andere mensen nodig om een keus te maken. In mijn werk kan ik het vrij goed maskeren. Ik zorg dat ik bedenktijd heb en leg keuzes voor aan mijn team. Dat komt dan weer degelijk en democratisch over, haha. Maar ik zie gewoon vaak meer kanten en mogelijkheden aan iets dan de gemiddelde mens.
Toen ik mijn vriendin ontmoette, was ik stapelverliefd op haar. Er was die tijd niemand anders in beeld. Dus toen dacht ik dat ik eindelijk ook monogaam was geworden. Dat ik het onder de knie had, hoe het moest, als volwassen mensen een relatie aangaan. We woonden gelukkig samen, we kochten een huis en kregen een fantastisch kind van vijf jaar, onze prachtige dochter. We speelden ‘vadertje en moedertje’ op een heel ontspannen manier. Ik was er gelukkig mee. Het voldeed aan een heel belangrijke behoefte aan geborgenheid en liefde.
Toch was mijn ‘andere kant’ er ook nog. Die liet zich niet wegsnijden. Na drie jaar samenwonen voelde ik weer vlinders, voor een leuke vrouw op mijn werk. Ik kreeg het er benauwd van en heb een overplaatsing gevraagd naar een filiaal. Ik wou niet dat ik zou bezwijken. Het had aan alle kanten problemen opgeleverd. In mijn rol als leidinggevende moet je niet gaan rotzooien met je personeel.
Maar ik was er helaas nog niet vanaf. Op een zakenreis ontmoette ik een sprankelende blonde schoonheid, die in hetzelfde hotel sliep als ik. Weg van huis en lief en dochter, ben ik bezweken. Zo voelde het toen, een nederlaag. Ik ging naar huis en biechtte het op. Ik voelde me down en was bang dat mijn vriendin me als huisvuil aan de weg zou zetten. Dat heeft ze niet gedaan. Tot mijn grote verbazing zei ze dat ze er met me over wilde praten. Omdat zijzelf ook wel eens iets voor een ander voelde. Maar ze was wel bang voor de consequenties die het kon hebben. Ze wou mij net zo mijn kwijt als ik haar. We maakten ons samen zorgen over onze dochter, die moest er geen last van hebben
We wilden veilig beginnen. Geen grootste verliefdheden, wel ruimte voor ervaringen. Het leek ons het beste om dat samen te doen. Zo zetten we onze eerste stappen, als swingers. Er ging een nieuwe wereld open. Na het eerste geslaagd bezoek aan een parenclub, hadden we allebei het gevoel dat we het wat meer intiem wilden. Er was een stel waar we vrienden mee waren, dat ons allebei erg aansprak. Met hen gingen we een weekend op pad. Ze bleken net zo open te staan als wij en binnen de kortste keren lagen we te stoeien in het zwembad…Een bijzondere ervaring, waar we het nu nog wel over hebben met elkaar.
Mijn vriendin is hier mee door gegaan, het is haar ding om dates te zoeken. Niet al te intensief en ook niet al te lang. Zelf heb ik ontdekt dat mijn verlangen een andere kant op gaat. Ik ga los ban haar en de swingerswereld meer en meer voor langdurige relaties. Nu we zo ver zijn, durf ik dat wel aan. Welke vorm dat gaat aannemen, weet ik nog niet. Ik sta nog steeds open voor wat zich aandient. Dat heeft natuurlijk te maken met wie je tegen komt en hoe het dan gaat, maar ook heel sterk met mezelf.
Het idee dat ik niet meer verplicht wordt om te kiezen voor één vrouw, is een enorme opluchting voor me. Alleen daarvoor ben ik mijn vriendin enorm dankbaar. Niet meer monogaam hoeven zijn, betekent voor mij dat ik beter bij mezelf kan blijven. Dat ik niet in een vaste formatie hoef te vliegen, maar mag voelen wat ik ervaar als iets op mijn pad komt. Ik zit minder in mijn hoofd te bedenken wat ik allemaal ‘moet’ en luister meer naar mijn emoties en lijf. Stoppen met het verplichte ‘kiezen’, opent een nieuwe wereld voor me. Minder zekerheden, meer authentiek zijn wie ik ben. ”
Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected].
