Poly Lief & Leed: “Bekneld”

Ervaringsverhaal van Feline

Feline heeft ervaring met verschillende relaties naast elkaar, in volle tevredenheid voor een bepaalde periode. Tegelijkertijd voelt ze de behoefte aan een partner met wie ze een vaste partnerrelatie kan opbouwen.

Er is een periode geweest dat ik gelukkig was met mijn partners. Het was een paar jaar na mijn scheiding en na twee mislukte pogingen van wederom monogame relaties. Zonder dit van tevoren bedacht te hebben, had ik op een gegeven moment contact met drie mannen, afzonderlijk van elkaar.

Eén man was de stabiele factor voor mij, met hem ging ik naar sociale gebeurtenissen, kende zijn familie en ik kon daar ook gerust overnachten, het leek op een monogame relatie. Hij had dit graag gewild maar al snel had ik aangegeven dat dat gewoonweg op dit punt van mijn leven niet voor mij zou werken en hij tolereerde dit. Ik informeerde hem niet in details over de andere partners maar hij was ook niet in het ongewisse.

De tweede man was iets tijdelijks, hij woonde in Nederland zolang hij hier goed kon verdienen, zodra zijn financiële situatie dit zou toelaten, zou hij teruggaan naar zijn eigen land om zich daar te settelen en een gezin te stichten. Ik zag hem waar we met z’n tweeën konden zijn of we reden naar een voor ons onbekende plaats. We hadden plezier en mijn herinnering aan hem was dat van een pezige man zonder een gram vet en een hard lijf, hij was anders voor mij en daardoor interessant. Eigenlijk niet het type waar ik doorgaans op zou vallen. Ik viel op donkere en stevige mannen met een pondje meer.

De derde man, was zo’n man, onze ontmoeting was bijzonder, ik voelde gelijk de klik, de aantrekkingskracht. Hij vertelde mij vrij snel dat hij getrouwd was met 3 kinderen en hij zijn vrouw en kinderen nooit zou verlaten. Eigenlijk totaal overbodig want mijn behoefte lag daar ook niet. Negen maanden na ons treffen, kwam het pas tot een seksuele relatie. Hieruit volgde een wekelijks contact dat heel fijn en mooi was, dit duurde zo’n anderhalf jaar.

Ik voelde mij in deze tijd met mijn mannen op en top vrouw en ik haalde hier voldoening uit, ik had respect voor hen en zij voor mij. Er waren geen verwachtingen. Een tijd lang werkte dit voor alle partijen. Om verschillende redenen, maar niet direct door het contact met mij, stopten sommige contacten. In ieder geval de frequentie en inmiddels ken ik twee van de drie al negen jaar en hebben we nog steeds sporadisch contact en houd ik oprecht van deze mannen.

Toch bleef ook de behoefte bestaan naar die man die alles zou kunnen vervullen, met wie ik een sociaal leven zou kunnen opbouwen en met wie ik tevreden zou zijn. Na wat mislukte pogingen, die altijd eindigde omdat ik niet enthousiast genoeg was, geen toekomst plannen wou maken en tegen de vaste bezoektijden ging opzien. Meestal hield de man de eer aan zichzelf en stopte de relatie. Ik voelde mij vervolgens bevrijd en zocht dan weer even contact met de mannen van toen, die net zo blij als ik waren, dat we elkaar weer af en toe konden zien. Frustrerend maar waar, tijdens de monogame relatie was ik trouw maar ik hield het niet vol, niet om de sex, maar door het onbeschreven verbod om contact te mogen hebben met andere mannen. Het patroon was echter dat ook zij niet compleet vervullend waren, en opnieuw begon mijn zoektocht naar die ene man, die vaste relatie.

Ik heb nu zo iemand. Hij wil wel, hij geeft alles en ook ik wil wel, ik heb contact met zijn familie, zijn kinderen, het hele pakket wat ik zo zie bij andere koppels, en waarbij het wel lijkt te werken, alleen bij mij gaat het vroeg of laat wringen. Zo ook nu weer. Vreselijk vind ik dat, ik verlang echt niet zoveel meer naar andere contacten, maar wel naar een soort van vrijheid. Het is een dilemma en daarom denk ik soms dat een polyamoreuze relatie misschien voor mij zou kunnen werken, hoewel mijn relaties altijd 1 op 1 zijn en ik ook op iemand heel jaloers kan zijn.

In mijn huidige relatie heb ik mijn polyamoreuze gevoelens aangegeven. In eerste instantie verbrak hij gelijk de relatie maar kwam er door nieuwsgierigheid diezelfde dag nog op terug. Ik kreeg allemaal vragen en uiteindelijk zag hij er wel perspectief in, zei hardop dat sommige ex-en hiervoor wel te porren zouden zijn en voorzag veel minder problemen en ruzies op deze manier met alles ‘out in the open’. Hij zag eigenlijk alleen de seksuele vrijheid. Ik was de eerste dagen na mijn openbaring erg gelukkig en dacht dat het mij eindelijk gelukt was, een vaste relatie die niet knelde.

We zagen elkaar vaker en ik kreeg steeds meer gevoelens en het door mij geopperde begon te schuren. Ik werd al jaloers van de gedachte dat hij iemand anders zou gaan zien. Hij maakte hier overigens niet eens zoveel toespelingen over, maar van mijn ‘stoere’ praat, daar kreeg ik last van. Dus op een avond benoemde ik het en zei dat ik de gedachte eraan al niet kon verdragen en of wij dan toch maar monogaam zouden kunnen zijn… Ik had hem volgens mij niet gelukkiger kunnen maken en een tijd lang voelde dit goed. Echter na zo’n 15 maanden ben ik allang niet meer zo blij als toen… Jawel het liedje van Doe Maar kwam weer opspelen, ben ik wel goed bij mijn verstand?

Ik zit eraan te denken om het wederom over polyamorie te gaan hebben, maar tegelijkertijd besef ik ook de gevolgen hiervan. Ik voel me vast zitten, schuldig naar hem toe en ik word hier neerslachtig van. Ik zie niet meer het te bewandelen pad voor mij, gevoelsmatig in deze situatie zou dat het bevrijden van mijzelf zijn, maar ik heb inmiddels ook genoeg ervaring dat dat het ook uiteindelijk niet is en ik dan een goede partner uit mijn leven laat gaan. Dus ik voel mij bekneld, temidden van mijn verlangens….

Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of via beeldscherm. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected].