Lees dit mooie ervaringsverhaal van Suze, ter inspiratie. Zij heeft twee partners waar zij veel verschillende aspecten van zichzelf ontdekt. Haar weg van polyamorie verliep via intens zelfonderzoek.
Ervaringsverhaal van Suze
Suze is 25 jaar en net afgestudeerd. Zij woont in een woongroep. Ongeveer een half jaar heeft zij twee partners die ergens anders wonen. Sinds een tijdje begint het voor haar gevoel te kloppen, met polyamorie. Daar was intensief zelfonderzoek bij nodig…
Toen ik 18 was ben ik uit huis gegaan om samen te wonen. We waren nog te jong, we raakten teveel vergroeid met elkaar. Ik nam teveel verantwoordelijkheid en na een tijdje stond deze relatie mijn persoonlijke ontwikkeling in de weg. We moesten uit elkaar. Ik ben toen een tijd lang alleen geweest en had wat meer los-vastcontacten. Dat was bewust om een beetje ervan bij te komen, en ik merkte ook dat ik na verloop van tijd meer diepgang zocht. Ik wilde echter niet weer beperkt worden, zoals in de relatie waar ik uit kwam. In mijn omgeving waren er mensen bezig met polyamorie, en zodoende ben ik dat gaan verkennen.
Via een datingsite ontmoette ik mijn eerste langere poly-relatie – en gelijk een heel netwerk aan ervaren poly’s erbij. Gesprekken die we hadden, zetten mijn beeld van liefde op losse schroeven. De ervaringen die ik had, waren vaak ver buiten mijn comfortzone. Ik had het moeilijk met discussies over tijd (“als hij op zaterdag bij mij is, mag jij hem op zondag”) of het horen over het seksleven van andere partners. Na verloop van tijd ben ik weer verder gaan kijken naar partners die beter bij me passen.
Dat was niet erg, want ik zag het leven op deze manier ook als een zelfonderzoek. Het was heel interessant wat ik tegenkwam. Bijvoorbeeld bij jaloezie. Ik dacht altijd dat ik niet jaloers was. Of dat ik dat niet mocht zijn. Toen het gebeurde, heb ik het eerst genegeerd, die jaloezie. Ik moest echt leren om me kwetsbaar op te stellen en het te vertellen. Het is mijn verantwoordelijkheid om open te zijn over wat ik voel, zodat de ander er rekening mee kan houden. Toen dat gebeurde, viel een last van me af. Het bleek dat ik niemand tot last was met mijn gevoelens. Ik ben echt welkom. Dat is iets wat ik nu ook adviseer aan anderen, als een partner van hen jaloers is, maar dat niet goed kan laten zien. ‘Probeer achter de echte gevoelens te komen!’
Goede communicatie is heel belangrijk bij polyamorie en dat begint bij de communicatie met jezelf. Met zelfcontact, goed voelen wat ik echt voel. Mijn insteek is spiritueel, meditatie helpt me. Mijn interne dialoog is op die manier erg verbeterd en daardoor ook de dialoog naar buiten, met de ander. Ik merk dat ook in contact met anderen, vooral mensen die net met polyamorie beginnen. Vaak moet ik dan degene zijn die de juiste vragen stelt. En daarmee een soort van handvaten bieden voor de ander, zodat die zich leert kennen en uiten.
Ik vind het moeilijk om te zeggen dat polyamorie mij veel heeft gebracht, ik zou eerder zeggen dat zelfonderzoek mij veel bracht en brengt. Verschillende relaties zijn wel een goede manier om jezelf van verschillende kanten te zien. Maar ook mensen die monogaam zijn en willen blijven doen er goed aan zichzelf te verkennen in verschillende diepgaande contacten, hechte vriendschappen bijvoorbeeld.
Met mijn omgeving heb ik veel geluk gehad. Mijn ouders vinden het prima dat ik twee partners heb en in mijn woongroep zijn ze ook meer dan welkom. Voor hen was het bekend, er had voor mij al iemand gewoond die poly was. Mijn ene vriend vindt het gezellig en staat zo mee te koken voor de groep. De ander vindt het vaak prettiger om wat tijd voor ons samen te hebben. Dat kan allemaal en dat is heel fijn.
Ik vertel het vaak snel aan mensen dat ik poly ben, als ik ze leer kennen. Sommige kennissen willen er meteen alles van weten. Anderen zeggen direct: ‘dat is niets voor mij’. Ik heb het nog niet uitgebreid op mijn werk verteld, het is daar ook niet belangrijk.
Mijn partners vullen elkaar erg goed aan. Soms vind ik het heel prettig om bij iemand geborgenheid te voelen en soms is het juist fijn om dat aan de ander te geven. Bij mijn twee partners kan ik op die manier veel van mezelf kwijt, meer dan in één relatie zou kunnen. Met mijn ene vriend deel ik vooral veel interesses, zoals wetenschap, hij is rustig en introvert. Mijn andere partner is vrolijk en energiek, we gaan vaker uit, naar een borrel of concert. Ik heb veel steun aan mijn partners. Als ik ergens mee zit en de één is druk, kan ik de ander nog bellen. Dat vinden zij ook fijn. Mijn partners gaan ook erg goed samen. Het is nog pril, maar we spreken wel eens af en we hebben ook gepland om met zijn drieën op vakantie te gaan. Als er ooit nog eens iemand bij komt, dan kijk ik ook zeker naar de dynamiek van de groep. Is het iemand die goed in mijn netwerk van relaties past?
Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch/via skype. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]
Geef een reactie