Poly Lief & Leed: “Minder hongerig, meer bij mezelf”

Ervaringsverhaal van Marius

Marius merkte dat zijn relatie net zijn nesting partner steeds minder intiem werd. Door elkaar ruimte te geven kreeg hij de mogelijkheid om te daten met andere vrouwen. Daarbij kwam hij zichzelf en oude, onvervulde behoeftes behoorlijk tegen.

Ik had een lange relatie met mijn vorige vriendin. We woonden samen. Ze vertelde me na ruim 10 jaar dat ze veel minder behoefte had aan seks. Ook heel lang strelen en kussen wilde zij niet meer. Dat had ik al eerder gemerkt, we sliepen al een tijd lang apart omdat ik snurkte en zij daar niet tegen kon.  Dat gebrek aan lichamelijk contact vond ik persoonlijk een verlies. Ik heb ik die behoefte  aan fysiek contact heel sterk. Het gaat mij niet perse om seks. Ik ben in relaties een soort van knuffelbeer. Ook bij mijn gewone vrienden vind ik het fijn om elkaar vast te houden. We konden daar wel goed over praten, mijn vriendin en ik, dat verschil in behoefte aan strelen, knuffelen en intimiteit.

Met behulp van een relatietherapeut gingen we een tandje dieper over wat we echt wilden. We kwamen erop uit elkaar meer vrijheid te gunnen op dit soort gebied. Mijn vriendin besloot dat zij een opleiding wou doen zodat zij verder kon doorgroeien in haar werk. Ik sprak met haar af dat ik seksuele ontdekkingen ging doen en intieme vriendschappen zou hebben naast mijn vaste relatie. Ik verdiepte me in polyamorie en bezocht wat borrels. Allemaal erg interessant, hoor.

Mijn eerste polyjaar was niet helemaal zoals ik het me had voorgesteld. Ik kreeg via een polyborrel contact met een leuke vrouw, had met haar een paar dates, maar toen sloot ze het abrupt af met een mail. Ze zei dat ze me te ‘hongerig’ vond en dat dat voor haar niet werkte. Zij had behoefte aan meer ontspanning in het contact, terwijl ik misschien juist mijn oude frustraties achter me wou laten door te hard te gaan. Wie weet heb ik me ergens wel afgewezen gevoeld in het contact met mijn vriendin thuis, ook al wist ik best dat het niet zoveel met mij te maken heeft dat zij minder behoefte had aan intimiteit. Mijn vriendin heeft een trauma meegemaakt, zij is seksueel misbruikt in haar jeugd en die pijn blijft altijd een beetje hangen. Ergens in dat jaar besloot mijn vriendin dat ze op zichzelf wilde wonen. We hebben van onze relatie een vriendschap gemaakt die nog steeds veel betekent. Eens per maand gaan we eten en praten we bij.

Ik kreeg vrij snel een volgend contact maar helaas liep dat ook snel af. Ik wil niet zeggen om dezelfde reden, maar het scheelde niet veel. Deze vrouw was minder een knuffelaar. Als we een tijdje op de bank in elkaars armen lagen, sprong ze op en wilde iets anders doen. Daarna ben ik op een datingapp gegaan en heb het daar een paar maanden geprobeerd. Dat leverde best veel digitale uitwisseling op. Maar elke keer als ik live afsprak, was er iets. Nogal eens was er geen click bij mijn date. Een paar keer knapte ik zelf af op iemand die zich veel jonger had voorgedaan bijvoorbeeld. Ik kwam ook best wat vrouwen tegen die ik  afstandelijk vond. Het was teleurstellend en ik werd er moe van. Ik vroeg me toen af of er soms iets met me mis met mij was. Daarom ben ik opnieuw met een therapeut gaan praten, om dat op een rijtje te krijgen. Hij gaf me de opdracht om eens wat breder met aanraken en contact bezig te zijn. Er is meer dan alleen seks, zei hij.

Zo ben ik terecht gekomen in de wereld van dans en tantra. Ik ging op bezoek bij groepen die zich bezighouden met allerlei vormen van aanraken, vluchtig en luchtig maar ook via massage en intensere aanrakingen. Ook ben ik bezig geweest met mijn zelfbeeld, het onzekere jongetje dat bang is om afgewezen te worden. Ik ontdekte tijdens een tantraweekend mijn angst dat vrouwen me niet fijn en leuk vinden. Die ik eigenlijk overschreeuw door snel aan te raken om me meer zeker van mezelf te voelen. Ik kreeg enorme huilbuien. Het zat dus wel diep. Dat kleine jongetje dat als kind ook nauwelijks aangeraakt werd. Mijn ouders waren en zijn erg weinig warm. Mijn vader geeft me hooguit een hand.  Mijn moeder vindt twee zoenen op de wang eigenlijk al teveel. Tja, dan word je misschien wel hongerig. Ik leerde dat ik mijn behoefte aan bevestiging op een andere manier moest zien te krijgen.

Pas dit tweede jaar begin ik het een beetje te leren hoe het eigenlijk voor me werkt. Sinds een tijdje ervaar ik bij de tantragroepen waar ik kom mooie contacten. In de liefde gaat het beter, ook met dates. Ik voel me nog heel onzeker soms en het is best spannend, maar het gaat echt beter. Mijn eerste polyjaar was ik vooral bezig om indruk te maken en voelde ik me snel afgewezen als iemand daar niet meteen positief op reageerde. Ik had niet door hoe oude trauma’s me in hun greep hadden. Geen wonder dat ik grijperig overkwam en dat ik daardoor vrouwen afschrikte. Dat ben ik me nu veel meer bewust, dat dat angstige gevoel kan toeslaan. Bijvoorbeeld als ik in een tantragroep ben en we in tweetallen uiteen gaan. Dan ben ik zo bezig met dat ik niet wil ‘overblijven’ dat ik te gespannen overkom. Nu spreek ik mezelf toe, dan zeg ik tegen mijzelf: het komt wel goed, hoor. Wat er ook gebeurt, ik sta achter mezelf.

Een paar weken geleden heb ik een biodanza avond gedaan waar ik een bijzondere verbinding voelde met een stel. Zowel met de man als met de vrouw heb ik heel mooi kunnen dansen. Het raakte me dat ik met de man dus ook opeens een soort van connectie voelde. Dat is me nog nooit gebeurd. Zij is een stralende verschijning die me blij maakt. Hij is net als ik heel fysiek en vriendelijk, ik ben erg ontspannen bij hem. Na afloop hebben we adressen uitgewisseld en vorig weekend was ik bij hen. We hebben veel gepraat, ook geknuffeld en hadden heel fijn liefdevol contact. Binnenkort ga ik iets met ze drinken. Ik verwacht niets maar sta voor alles open.

Ik doe dit intussen allemaal niet meer allemaal met als doel om een nieuwe vriendin erbij te hebben voor de intimiteit. Het is een weg die naar mezelf leidt. Ik ervaar dat ik als man groei, dat ik opener word. Een contact kan komen en gaan en ik blijf nu bij mezelf. Ik voel me gelukkig met mezelf. Dat dit zo via polyamorie komt, is mooi meegenomen.

Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of via beeldscherm. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]