Poly Lief & Leed: “Van het verdriet over het verlies, naar de toekomst met mijzelf

Ervaringsverhaal van Patricia

“Mijn man en ik hebben elkaar meer dan 25 jaar geleden ontmoet, op het werk. Ik vond hem meteen een erg leuke man. Lief, zorgzaam, humor. Er was een sterke click, deze man was het gewoon, hij was de liefde van mijn leven. Na 3 maanden zijn we gaan samenwonen. Ik liet alles achter wat ik had opgebouwd in 28 jaar achter, verhuisde naar hem naar een ander deel van het land en zocht nieuw werk. Samen hebben wij 3 kinderen gekregen.

Een aantal jaren geleden zoende ik met een andere man, het gebeurde spontaan. Ik besprak het en hij vond dit best moeilijk. Eigenlijk is hij meer monogaam. We lazen het boekje “Ik hou van twee mannen”. Een feest van herkenning voor mij!  Mijn man hoefde er zelf niet zo nodig iets mee. Toen ik mijn eerste polyamore relatie had, was hij snel jaloers en bang dat ik bij hem weg zou gaan. Hij trok het niet dat ik bij mijn polyvriend bleef slapen, dat heb ik dan ook niet gedaan. Achteraf gezien vraag ik me wel af of hij hier niet teveel onder heeft geleden.

Toen werd hij verliefd op mijn beste vriendin, heel bijzonder. Ik vond dat in het begin ontzettend leuk. We trokken heel mooi met elkaar op. De grenzen werden verlegd en hij bleef bij haar slapen. Wat ik de eerste keer ook moeilijk vond, ik zat huilend op de bank. Uit liefde liet ik het allemaal gebeuren. Toen zij een jaar een relatie hadden, overleed de partner van zijn polyvriendin. Hierdoor werd situatie anders.

Zij wilde mijn man steeds vaker zien, voor mijn gevoel begon ze aan hem te trekken. Ik had er begrip voor dat zij zich alleen voelde, maar het ging steeds verder. Ik heb mijn grenzen niet aangegeven. Ze bleef bijvoorbeeld bij ons slapen en dan bood ik aan dat zij met hem in ons grote bed lag, terwijl ik in de logeerkamer sliep. Of we waren met nog een stel en ons drieën ergens  Ik voelde mij op die momenten erg alleen, omdat zij en mijn man naast elkaar zaten helemaal in elkaar opgingen. Ik wilde dat hij ook eens lekker naast mij kwam zitten. Het was verwarrend, ik dacht dat ik jaloers was en aan mijzelf moest werken. Ik was niet weerbaar.

Mijn vertrouwen was groot. Mijn man zei me altijd: ‘we blijven samen, ik hou van jou!’ Zijn vriendin ging steeds meer van hem verlangen, qua tijd. Sowieso elke week een keer en later ook steeds meer de weekends. Ik wilde dat mijn man en ik meer samen gingen doen en delen, maar dat wilde hij niet. Dit gaf veel spanningen. Mijn man en ik hebben hier heel veel gesprekken over gehad en telkens maakten wij steeds weer nieuwe afspraken.  We gingen naar relatiecoaching. Mijn man kreeg van de coach het advies duidelijker aan te geven wat hij wilde, wat zijn verlangen was.  Ik kreeg het advies mijn grenzen duidelijker aan te geven. Hij wilde 50% van zijn tijd bij mij zijn, en 50% met haar. Dat ging mij te ver, ik wil geen parttime huwelijk. Dat was het moment dat hij vertelde dat hij niet genoeg meer van mij hield en met haar verder wilde. De echtscheidingsprocedure werd gestart. Er was voor hem geen weg terug naar onze relatie.

Mijn wereld stortte in elkaar, toen ik dit hoorde. Ik was totaal van de kaart. Ik heb me ziek gemeld en ben in therapie gegaan, omdat het gewoon echt niet goed ging met mij. Vooral door het verdriet, maar er was ook veel boosheid. Via de sessies bij de therapeut heb ik geleerd om aan te geven wat ik wil voor de toekomst en niet weg te zakken in het verdriet. Ik moest dit zelf oppakken. De therapeut ging met me wandelen en stelde vragen. Wat ik wou, wat ik leuk vond. Ze hielp me om mijn eigen verlangens terug te vinden, in plaats van aldoor in de pijn te zitten. Ik wil graag reizen. Zij stimuleerde me om met een groep op vakantie te gaan. ‘Waarom zou je dat niet doen? Je wil het toch zo graag?’ Ik ben weer dingen gaan doen die met mijn man nooit konden. Naar de film gaan, eentje die hij nooit had willen zien.

Ik heb het op mijn werk verteld, de reacties zijn heel fijn. Ik heb veel aan mijn polyvriend, voor wie ik een secundaire partner ben. Hij luistert en steunt me. Dat geeft me allemaal de kans om te groeien. Er ontstaat in korte tijd ruimte voor van alles. Sommige mensen vinden dat ik maar een jaar moet gaan rouwen, voordat ik weer iets onderneem, maar voor mij hoeft dat niet zo. Er zijn natuurlijk dingen die ik mis, die kus en die arm om me heen, maar ik ga zo hard nu, in mijn nieuwe leven. Ik heb een auto gekocht die ik vroeger nooit zou hebben aangeschaft, die past helemaal bij mij. Ik denk erover na om met mijn werk nieuwe stappen te zetten. Dat had ik nooit gedaan als we getrouwd waren gebleven. Het geeft zoveel nieuwe energie! Ik ben blij dat ik niet meer continu in gesprek moet zijn met mijn man….het voelt eigenlijk als een opluchting.

Op dit moment hoop ik nieuwe mensen te ontmoeten, en ik weet niet of ik dat nog poly wil, na alles wat er is gebeurd. Indertijd heb ik mijn man volledig vertrouwd, toen hij zei dat we bij elkaar zouden blijven. Toch is het totaal anders gelopen en heeft hij voor een andere vrouw gekozen. Dat zou me nog een keer kunnen overkomen en dat wil ik echt niet. Mijn situatie is nu ook anders, want ik woon alleen. Als ik nu een nieuwe relatie begin met een polyamore man die een vaste relatie heeft, ben ik de tweede vrouw. Graag wil ik een primaire partner. In de monogame wereld daten blijkt nu lastig. Natuurlijk vertel ik mijn geschiedenis en dat schrikt single mono mannen af.

Mijn ex kan ik vrij laten, in liefde. Ik probeer de knop van de boosheid om te zetten, mijn verdriet los te laten en vooral bij de goede herinneringen te blijven. Hij moet zijn eigen weg gaan, met haar, en zien waar hij uitkomt. We trekken nog wel op als gezin, bijvoorbeeld als er een verjaardag is van één van de kinderen. Zijn vriendin is al langere tijd niet meer mijn vriendin, ik wil haar zo min mogelijk zien, maar dat zal zeker in de toekomst milder worden. Zij is niet echt polyamoor denkend en heeft stukje bij beetje mijn man overgenomen. Toch vind ik dat hij ervoor verantwoordelijk is, en niet zij.

Mijn man en ik zijn vervreemd geraakt, en ergens heb ik dat zelf ook laten gebeuren. Ik heb veel te veel over mijn grenzen laten gaan. Daar had ik veel duidelijker in moeten zijn. Mijn advies aan anderen in dezelfde situatie is dan ook: blijf heel dicht bij jezelf, als je partner een nieuwe liefde vindt, zeker als je die bedreigend vindt voor jouw relatie. Schrijf je ervaringen en gevoelens op. Maak goede afspraken met elkaar. Evalueer continu hoe het gaat. Zijn jullie echt allebei tevreden? Zijn er dingen die blijven liggen?

Ik heb mijn man vertrouwd, ik leer nu mijzelf te vertrouwen. Een volgende keer zou ik veel beter voor mezelf opkomen. Daar ben ik nu druk mee bezig. Het gaat dus ook helemaal goed komen!”

Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]