Waar kun je ervaringen delen?
gespreksgroepen en workshops
Op de agenda vind je een overzicht van de geplande gespreksgroepen en workshops.
Liever wat informeler?
Op de polyborrels en Pluk de Liefde feesten kun je gelijkgestemden ontmoeten en onder het genot van een glas of een kop koffie ervaringen uitwisselen. Kijk op de agenda voor het actuele overzicht.
Facebook groepen en internetforum
Er zijn een behoorlijk aantal Facebook groepen rond polyamorie en vrije liefde. Omdat die besloten zijn kun je daar alleen via anderen lid van worden, die je dan weer bij polyborrels, polyamoriecafés en praatgroepen kunt ontmoeten.
Op deze site
Lees ervaringen van anderen in de rubriek ervaringen
Waarden en ethiek
Als je vreemd gaat of overspel pleegt heb je zónder medeweten of instemming vooraf van je partner een liefdesrelatie of seksueel contact met een ander. Vreemdgaan gebeurt stiekem, ethische of consensuele nonmonogamie in openheid naar al je partners. Vreemdgaan en polyamorie sluiten elkaar uit, er is geen grijs gebied daartussen.
In ethische nonmonogamie en in polyamorie in het bijzonder staan vaak de volgende waarden centraal:
- Respect voor elkaar
- Gelijkwaardigheid
- Openheid en eerlijkheid
- Tolerantie en acceptatie
- Goede communicatie met je liefdespartners
In ons Polyfest en ons artikel poly-ethiek vind je uitgangspunten en spelregels die je kunnen steunen in jouw koers. Voel je vrij ze aan te passen of formuleer je eigen spelregels, maar bespreek ze met je geliefde(n) en bekijk wat voor jullie belangrijk is.
Wat is polyamorie, open relatie of ethische nonmonogamie?
Niet-monogaam leven is helemaal niet vanzelfsprekend. We leven in een cultuur die monogamie als het ideaal ziet. We hebben over ons liefdesleven onbewust veel boodschappen gehad en normen die zeggen hoe het moet. Bijvoorbeeld dat je voor elkaar ‘moet kiezen’ en dat je daarmee andere mensen ‘moet uitsluiten’. Toch is het goed mogelijk, en voor velen heel natuurlijk, liefde en seksualiteit te delen met meer dan alleen één partner. Je kunt het vergelijken met de liefde voor je kinderen. Op het moment dat je een tweede kind krijgt, ga je niet opeens minder houden van de eerste. Je liefdesvoorraad is niet een eindig potje dat niet op raakt als je het deelt. Een gevleugelde uitspraak is dan ook ‘Liefde delen is vermenigvuldigen’.
De praktijk van alle dag is dan ook dat wij, ondanks het ideaalbeeld, eigenlijk al helemaal niet meer monogaam zijn. Seriële monogamie (verschillende monogame relaties na elkaar) is al een paar decennia ons standaardmodel. Nauwelijks iemand gaat nog als maagd het huwelijk in, 1 op 3 huwelijken eindigt in een scheiding, vreemdgaan komt in de helft van huwelijken voor.
Door het maatschappelijk taboe zijn niet-monogame relaties vaak stiekem. Vreemdgaan is vaak de aanleiding voor een scheiding. Maar dat kan anders! Het is heel goed mogelijk om in goed overleg met je partners, op een ethische manier, liefde en seksualiteit te delen. Deze site richt zich vooral op polyamorie maar er zijn meer vormen van ethische nonmonogamie. Hieronder een kort overzicht.
Een vereenvoudigde kaart van het nonmonogame landschap
De meest voorkomende vorm van nonmonogamie is vreemdgaan, maar welk excuus je ook bedenkt, het heeft niets met polyamorie te maken. Kom in kringen van polyamoristen niet aan met het verhaal ‘ik ben polyamoreus maar ik heb dat niet met mijn vrouw besproken.’ Hoongelach zal je deel zijn. In een ‘don’t ask, don’t tell’ relatie spreken partners af om elkaar vrij te laten (meestal incidententele) erotische contacten buiten de relatie te hebben, maar zonder dat ze details van elkaar weten. Dit is een grijs gebied. Veel swingers en polyamoristen kijken er met argwaan naar. Het is immers nooit te controleren of degene tegenover je niet gewoon vreemd gaat. Het verhindert ook de open communicatie die nodig is om lastige situaties adequaat aan te pakken. Wij beschouwen ‘don’t ask, don’t tell’ daarom niet als ethische nonmonogamie.
Open relatie
‘Open relatie’ is niet zozeer een specifieke relatievorm maar meer een paraplubegrip waaronder relaties vallen die op een of andere manier ruimte bieden voor andere liefdesverbindingen of erotische contacten buiten de relatie.
Polyamorie
Polyamorie is het vermogen en de levenswijze om meerdere liefdesrelaties te hebben. Alle partners zijn op de hoogte, stemmen ermee in en hebben in gelijke mate het recht om polyrelaties te onderhouden. (gebaseerd op de De Polyamorie Starterskit)
Polyamorie is een leefwijze waarin mensen meer dan één relatie tegelijkertijd kunnen hebben. Dat gebeurt altijd in openheid en eerlijkheid en met instemming van alle geliefden. Polyrelaties zijn vaak, maar ook weer niet altijd seksueel. Er kunnen ook meerdere hartsverbindingen zijn, zonder erotiek. Bij een polyrelatie is wel altijd sprake van liefde en verbondenheid.
Voor alle duidelijkheid: in polyamore relaties hebben ALLE partners dezelfde ruimte om andere relaties aan te gaan. Het is niet zo dat deze vrijheid is voorbehouden aan één partner, zoals bijvoorbeeld wel in traditionele polygame huwelijken bestond. Waarbij een man meerdere vrouwen had maar de vrouwen geen polyruimte hadden. Bij polyamorie is dat nadrukkelijk wel het geval, er zijn hier geen machtsverschillen op grond van sekse oid.
Polygamie
Polyamorie is niet hetzelfde als polygamie. Polygamie is de situatie waarin iemand met meerdere personen getrouwd is. In Nederland (en in het grootste deel van de wereld) is dat verboden. Waar het wel is toegestaan gaat het vrijwel altijd om polygyny, een huwelijk van één man met meerdere vrouwen. Polyandry, een huwelijk van één vrouw met meerdere mannen, is zeldzaam.
Swingen
Swingen of partnerruil is net als polyamorie een vorm van ethische non-monogamie. Echter, in hun ‘pure vorm’ wijken ze op essentiële punten van elkaar af. Bij polyamorie ligt de nadruk ligt op liefdesrelaties, waarbij seks een rol kán spelen. Swingen richt zich primair op seks en vaak tussen twee stellen (‘partnerruil’). Vriendschap kan daarbij ontstaan, verliefdheid en relaties worden echter vaak als bedreigend gezien.
Spelrelatie
Dit is een verbinding tussen twee (of meer) mensen die vaak gericht is op niet-traditionele vormen van erotiek, zoals bijvoorbeeld BDSM of Tantra. Er kan maar hoeft geen diepe emotionele connectie te zijn. De mate waarin en de manier waarop seksualiteit een rol speelt verschilt per relatie. De spelrelatie komt bijvoorbeeld voor bij mensen die zich bezighouden met BDSM en die naast hun vaste (vanille) relatie een spelrelatie zoeken waarin andere erotiek kan worden ervaren. Een ander voorbeeld is het hebben van verschillende Tantra partners, al dan niet naast een traditionele relatie, om daar intieme massages mee uit te wisselen. Ook in ethische spelrelaties is er openheid naar alle betrokkenen.
Vriendschap plus
Vrienden kunnen er natuurlijk gewoon voor kiezen om seks met elkaar te hebben ook als ze zich niet elkaars geliefden voelen. Het verschil tussen een ‘relatie’ en ‘vriendschap’ is niet zo scherp. Het is maar net welke naam je er samen aan geeft.
Vrije liefde
Het begrip Vrije Liefde ontstond in de jaren zestig maar is in sommige kringen nog steeds populair. De ‘vrijheid’ voorop staat en een ‘relatie’ wordt als belemmerend, beknellend of minder nodig gezien. Afhankelijk van de individuele invulling varieert de balans tussen liefde en seks.
Casual sex
Casual sex of recreatieve seks richt zich vooral op de seks zelf, soms als onderdeel van een vriendschap, soms met losse, eenmalige contacten. Er wordt geen diepere verbinding aangegaan. Soms omdat iemand niet toe is aan een liefdesverbinding of omdat er behoefte is aan experimenteren en vrij-zijn. Zolang dit in openheid en eerlijkheid gebeurt valt dit ook onder de noemer ‘ethische nonmonogamie’.
Mengvormen
Over het nut van deze definities lopen de meningen nogal eens uiteen. Wij zijn voorstander van duidelijke definities omdat dat communicatie verheldert. Door sommigen worden definities als een (verkapt) oordeel beschouwd. Dat is op geen enkele manier onze bedoeling. Ons uitgangspunt is dat je vooral die relatievormen moet kiezen die bij je passen. In de concrete praktijk van vriendschappen en relaties komen regelmatig allerlei mengvormen voor met elementen van de hierboven genoemde vormen. Swingersvriendschappen ontwikkelen zich soms tot liefdesrelaties. Anderen gaan naast polyamoureuze relaties ook soms lossere contacten aan. In dit artikel leggen we uit hoe je verschillende relatievormen kunt zien als ingrediënten voor JOUW leven.
Het hele landschap
Franklin Veaux (www.morethantwo.com) heeft er een hele studie van gemaakt en komt tot de volgende, zo compleet mogelijke kaart van het nonmonogame landschap:
Een animatiefilmpje
In dit filmpje tekenen we ons versimpelde landschap nog eens uit.
8 Great Polyamorous Dating Sites
Polygamie niet meer bestraffen: ‘Het is privé’
De Volkskrant over advocaat Anis Boumanjal die een einde wil aan de strafbaarheid van polygamie. Een raakvlak tussen de Islam en polyamorie.
Plukje: Dating & Polyamorie
Leonard Cohen
Leonard Cohen wordt in 1934 geboren in Canada, Montréal. Hij is de oudste zoon van welvarende Joodse ouders. Zijn vader heeft een goedlopend kledingbedrijf en zijn moeder is van Russische afkomst, dochter van een rabbijn. Leonard’s voorliefde voor het dragen van mooie pakken en hoeden ontstaat in het kledingbedrijf van zijn vader.
Als jongen ervaart Leonard al een sterk gevoel voor melancholie. Als zijn vader overlijdt, is hij 9 jaar. Hij schrijft zijn eerste verhaal, dat hij op rituele wijze verbrandt en in de tuin begraaft. Als puber zwerft hij ’s nachts rond door de achterbuurten van Montréal, kroeg in kroeg uit, en bezoekt de hoerenbuurt. Hij begint met het schrijven van gedichten en schrijft over liefde, eenzaamheid en de verschrikkingen van de moderne wereld. Hij studeert letteren met als doel dichter te worden.
Op zijn drieëndertigste besluit Leonard singer-songwriter te worden. Hij zwerft van Montréal naar Londen, naar het Griekenland, New York en Los Angeles. Hij reist naarn Cuba en Israël. En herkent zich in de vrijheidsstrijders en zoekt andere zangers en musici op,. zoals Judi Collins, Joni Mitchell, Joan Baez, Jimi Hendrix en Bob Dylan.
Liefde voor folkmuziek brengt hem ertoe zelf de gitaar te pakken. Vanaf 1966 concentreert hij zich vooral op het maken van popsongs. Judy Collins neemt één van zijn songs op en zorgt meteen voor een grote hit, met ‘Suzanne’. Leonard wordt steeds bekender en geliefd als singer-songwriter met nummers als Suzanne, Everybody Knows, The Tower of Song, Famous Blue Raincoat en First We Take Manhattan.
Eind jaren ’70 verdwijnt hij wat uit beeld. Hij trekt zich af en toe terug in een boeddhistisch klooster en wordt officieel ingewijd als monnik. Maar vanaf eind jaren ’80 komt hij terug in de schijnwerpers. Wat minder zwaar op de hand en met wat meer lucht en licht in zijn nummers. Gewaardeerd door jongere artiesten als Nick Cave en vele anderen. In Nederland worden zijn songs zelfs in het Fries vertaald en gezongen, onder andere door Nynke Laverman. De prachtige song ‘Hallelujah’ wordt op aangrijpende wijze vertolkt door Jeff Buckley. Een song waar Leoanard jaren aan heeft gewerkt.
Leonard lijdt het grootste deel van zijn leven onder depressies, wat veel van zijn werk heeft gekleurd. Andere terugkerende thema’s zijn: religie, eenzaamheid, isolatie, zelfmoord, seksualiteit, relaties, politiek en sociaal engagement, maar ook humor. Zijn engament remt soms de verkoop van zijn werk, maar maakt van hem de tijdloze cult-figuur, die hij nu is. Op latere leeftijd begint hij met tekenen en schilderen.
Vlak na zijn 70ste verjaardag blijkt zijn ex-vriendin en zaakwaarneemster Kelley Lynch al zijn pensioengeld verduisterd te hebben. Leonard heeft zich altijd zoveel mogelijk op afstand gehouden van de zakelijke aspecten van zijn muzikale leven, met desastreuze gevolgen. Hij wordt gedwongen om weer op te treden. Met verbazingwekkend veel succes!. Op 12 juli 2008 geeft hij voor het eerst in 15 jaar een concert in Nederland in het Amsterdamse Westerpark, gevolgd door optredens in 2012 in Amsterdam in het Olympisch Stadion en in Rotterdam Ahoy in 2013.
Vrouwen en geliefden
Leonard is van jongs af aan geobsedeerd door vrouwen. Ze zijn de inspiratiebronnen voor zijn werk.
Mijn leven wordt gedomineerd door vrouwen. (Leonard)
Hij heeft relaties met Suzanne Elroyd, Joni Mitchell, Marianne Ihlen en met Rebecca de Mornay. Daarnaast zijn er vele veroveringen tussendoor. Leonard ontmoet tijdens festivals en optredens talloze vrouwen. Ondanks dat hij zichzelf niet bepaald een mooie man vindt, blijkt zijn aantrekkingskracht groot. De serie van liefdes en veroveringen van Leonard Cohen lijkt eindeloos. Leonard is nooit getrouwd geweest, maar heeft wel kinderen. Hij krijgt een zoon en een dochter met zijn partner Suzanne Elrod.
Janis Joplin
Er is die ene anekdote over Janis Joplin, die hij ontmoet in de lift van het Chelsea Hotel. Zij heeft een vraag voor hem, met een ondeugende blik in haar ogen. ‘Weet jij waar Kris Kristofferson is?’ . Waarop Leonard Cohen zegt: ‘Hoezo, ik bén Kris Kristofferson.’ Het gesprek eindigt in bed, in dit vrolijke lichtelijk losbandige tijdperk.
In het legendarische lied ‘Chelsea Hotel’ horen we Leonard vertellen over deze ontmoeting. Dat Janis hem niet bepaald de mooiste vond, maar voor hem een uitzondering maakte.
Marianne
Leonard Cohen schrijft So Long, Marianne in 1967. Het lied komt terecht op zijn veelgeprezen debuutalbum Songs From Leonard Cohen. Het nummer groeit uit tot een van de bekendere songs van de Canadese zanger en tekstdichter. Deze muze heeft in het echt bestaan.
Marianne Ihlen is getrouwd met de Noorse schrijver Axel Jensen. Ze wonen op het Griekse eiland Hydra. Als jonge man krijgt Leonard een studiebeurs die hem in staat stelt zich terug te trekken op dit Griekse eilandje. Hij komt vaak op bezoek bij het echtpaar. Tussen hem en Marianne ontstaat een hechte vriendschap, met medeweten van haar partner Axel. Leonard schrijft voor haar niet alleen de song So Long, Marianne, maar ook ‘Bird on the Wire’ en in vele andere somgs komt zij terug. Axel Jensen heeft overigens in die periode een relatie met Lena, een vriendin van Leonard.
De liefde tussen Leonard en zijn Marianne blijft ergens bestaan, ook jaren later nog. Vlak voor de dood van Marianne schrijft Leonard een aandoenlijke brief geschreven aan zijn muze. Ze is dan 81 jaar en ligt op haar sterfbed. In zijn brief vat Cohen de essentie van leven, liefde en dood zoals geen ander dat kan.
Wel, Marianne, we zijn in de tijd aanbeland dat we zo oud zijn dat onze lichamen aftakelen en ik denk dat ik je heel spoedig zal volgen. Weet dat ik zo dicht achter je aan kom dat als je je hand uitstrekt ik denk dat je de mijne kan raken (Leonard).
Het verhaal van Cohens brief wordt op de Canadese radio onthuld door een goede vriend van Marianne, Jan Christian Mollestad. Hij is het die Leonard verteld heeft dat Marianne stervende is.
“Het duurde maar twee uur vooraleer een mooie brief van Leonard voor Marianne binnenkwam. De volgende dag hebben we die naar haar gebracht, ze was bij haar volle bewustzijn. Ze was zo gelukkig dat hij zo snel iets voor haar had geschreven” (Mollestad).
Twee dagen na het lezen van deze brief verliest Marianne het bewustzijn en sterft.
Epiloog
Leonard geniet van de hernieuwde aandacht en waardering voor zijn werk en zijn stem, in zijn laatste jaren. Zijn gezondheid is broos, maar dat weerhoudt hem er niet van om te blijven dichten en songs op te nemen. Hij kampt al langere tijd met gezondheidsklachten. Maar hij is niet bang voor de dood. In interviews zegt hij nog met plezier te werken, maar rekening te houden met het sterven dat eraan komt.
It is with profound sorrow we report that legendary poet, songwriter and artist, Leonard Cohen has passed away. We have lost one of music’s most revered and prolific visionaries. A memorial will take place in Los Angeles at a later date. The family requests privacy during their time of grief. ”( Facebook, 11 november 2016)
Bronnen
Wikipedia
Slyvie Simmons, I’m your man, Het leven van Leonard Cohen
Ik durf je niet te kwetsen – Polyamorie in de praktijk
Leonie Linssen over kwetsen, gekwetst worden en jaloezie
Western Motel – een kort polyverhaal
“En, wat doe je?” Door de veel te grote ramen van mijn kale motelkamer staar ik naar het woestijnlandschap. Het harde licht valt onverbiddellijk naar binnen. De vrouw die ruim een maand geleden mijn leven binnenwandelde zit tegenover me op het bed, nu weer op veilige afstand van me. Haar hand klemt zich om de rand. Haar strenge pumps completeren haar bordeauxrode jurk die zedelijk tot haar kuiten reikt maar die vrijelijk ruimte laat aan haar decolleté. Haar weelderige haren zijn nu streng achterover gebonden. Haar strakke blik dwingt de mijne. Ze oogt bleek. Het leer van haar gepakte koffers geurt naar vertrek. Ik hoor haar onregelmatige adem. Is het mijn zweet of het hare dat ik ruik?
Mijn leven als projectleider voor een oliemaatschappij brengt me vaak ver en lang van huis en haard. Drie maanden zit ik hier nu in Nevada. Mijn trouwste gezelschap zijn de woestijnratten die elke dag kruimels zoeken op mijn kale terras. Die hete avond een maand geleden komt ze het café binnen waar ik het stof van de dag uit mijn keel spoel. De vogels zijn te moe om te zingen maar de hitte heeft geen vat op haar. Haar lach zendt een ontspannen levenslust uit. Lang, blond, de spieren onder haar zachte huid verraden een sportief verleden. Ze begroet met vriendelijke aandacht de stamgasten. Haar lichtgrijze ogen blijven even haken in de mijne. Ze bestelt een glas Chardonnay, kiest een boek uit haar tas en verdwijnt daarin voor de rest van de avond, genoeg aan zichzelf.
Op vrijdag is ze er weer. De afsluiting van de week zoemt door het café. Haar ogen zoeken een vrij plekje. Opnieuw treffen onze blikken elkaar. Ik knik voorzichtig. Ze vlijt zich naast me aan mijn tafel. Haar knie raakt net de mijne. Geroutineerd zie ik haar trouwring. Ik verberg de mijne niet.
Een paar dagen later trekt ze bij me in. Het vacuum van de kamer vult zich met haar friszoete geur. De vale gordijnen onthullen hun goudgele gloed. Buiten worden de ruige duinen zacht en golvend. De woestijnwind fluistert zwoel. Het bed omhult ons.
“Ik kan nog een maand bij je blijven, wil je dat? Mijn man vindt dat prima.” De vanzelfsprekendheid waarmee ze haar woorden zegt doet me opkijken. Onhandig pak ik de foto van mijn gezin die omgedraaid naast mijn bed ligt. “Hij gunt me jou.” Op de foto kijkt mijn vrouw mij aan met grote, liefdevolle ogen. De kinderen lachen hoopvol. Mijn schouders wegen zwaar. Mijn keel schreeuwt om water. “Het is OK”, zegt ze. “Mijn hart is groot genoeg. Liefde groeit als je haar deelt.” Ik voel mijn lijf ontspannen. Ik kus mijn gezin en zet de foto langzaam op zijn plaats. Ze kijken me weer aan. Ik draai me om, mijn ogen lossen op in de hare en ik begraaf me in haar zachte armen.
De dagen dartelen om ons heen. We lachen, we vrijen, we praten. De weken verstrijken. De blauwegroene muren veranderen in ons warme huis. We fantaseren, we maken plannen, we doen beloftes. Elke avond ontmoet ik de foto van mijn vrouw. Morgen ga ik het haar vertellen.
De dag van vertrek is nabij geslopen. “Weet je vrouw nu dat je deze week nog met mij meegaat?” Priemend kijkt ze me aan. Ik draai mijn ogen weg. Zachtjes ontken ik. Alweer. Ze zucht hartgrondig. De klokt tikt trage minuten. Langzaam articulerend herhaalt ze haar verlangen. “Ik wil je in mijn leven maar niet stiekem.” Ik zwijg en ontwijk haar blik. De wachtende taxi claxoneert opnieuw.
Afbeelding: Western Motel door Edward Hopper (1957)
