De filosofen Alain de Botton en Simone van Saarloos zijn het er roerend over eens dat we de traditionele romantische liefde overschatten. Ze zijn het echter niet eens over de toekomst van de monogamie.
Die collega’s toch…..
Maandagochtend, koffieautomaat, hét moment om bij te kletsen met collega’s. Net een leuk weekend gehad met je polylief. Wat vertel je ze? En wat geloven ze?
Vijf jaar geleden kozen mijn vrouw en ik voor polyamorie en laten elkaar nu de ruimte voor andere liefdes in ons leven. Tegen elkaar zijn we daar totaal open over. De kinderen weten ervan (alhoewel die pubers niet op details zitten te wachten). Ook bij goede vrienden en een deel van de familie ligt het open op tafel. Tegelijkertijd zijn we ook niet echt poly-evangelisten. We zijn toch nog steeds een beetje beducht om onze levenswandel bij iedereen aan de grote klok te hangen. Tegenover collega’s zijn we daarom altijd wat voorzichtiger geweest. Maar waar het hart vol van is, loopt de mond van over. Dus wil je af en toe toch wat kwijt op maandagochtend…
Eerst een voorzichtige hint, best spannend…. hoe reageren ze?
Ik ben dit weekend met een vriendin naar een expositie geweest.
Leuk, wat voor expositie?
Dat is dus nog wel heel erg veilig. Volgende keer wat duidelijker.
Vanavond lekker met een vriendin naar de sauna!
Ja, heerlijk!
Warempel, helemaal niemand hapt… Nog maar een keertje…
Gisteren lekker met een vriendin gegeten in dat nieuwe restaurant.
Jij hebt wel veel vriendinnen, is het niet?
Ach, valt wel mee, een paar.
… over tot de orde van de dag…
Alweer geeft niemand een krimp. Daar kan nog wel een schepje bovenop.
Al vakantieplannen?
Ik ga met een vriendin een paar dagen naar de Ardennen.
Vind jouw vrouw dat goed dan?
Ja hoor!
….. Stilte ……
Tjonge, WILLEN ze het nou niet horen??? Volgende keer maar wéér een tandje erbij.
Wat ga je doen dit weekend?
Ik ga met mijn vriendin op pad.
Zei je nou: “MIJN vriendin”?
Ja
Oh..
….. Stilte ……
Ik hou er maar mee op… Duidelijker dan dit kan ik toch niet zijn? Ja, ik kan het helemaal voor ze uitspellen maar kennelijk zitten ze niet op deze informatie te wachten. Wat is het toch? Ongemak, ongeloof?
Dit speelde zich allemaal een paar jaar geleden af. Ik bleef er af en toe wel naar hinten maar nooit durfde iemand er op in te gaan. Tot twee weken geleden opeens, tijdens een afscheidsetentje waarbij ons toenmalige team nog eens bij elkaar kwam. Mijn inmiddels ex-collega vraagt ten overstaan van de andere collega’s:
Jij had toch ook nog een vriendin?
Ja, dat klopt. Maar jullie vragen nooit door.
Ik hoef toch ook niet álles te weten?
… en het etentje gaat gewoon verder…
Ligt dat nou aan deze specifieke collega’s? Of zou dat nou bij anderen ook zo zijn?
Intussen zit ik in een heel nieuw team met allemaal nieuwe collega’s. Deze week, tijdens een brainstorm in een grote groep over de naam een nieuw product suggereer ik een willekeurige meisjesnaam. Roept de olijkerd in het gezelschap plagend:
Weet jouw vrouw wel dat jij een vriendin hebt die zo heet?
Mijn vriendin heet anders.
Gelach, het komt bij niemand op dat ik het meen en het gesprek gaat weer gewoon verder…
Het lag dus niet alleen aan mijn vorige collega’s. Het geldt voor allemaal. Kennelijk is de waarheid gewoon te ongeloofwaardig om serieus te nemen. Die collega’s toch…..
Bedrijf de liefde, begin bij jezelf!
Verslag van een workshop Mindful Masturberen
Sommige workshops hebben meteen iets intrigerends. Zo ook de 1-daagse cursus Van Carole Verbeeck in Lier, over ‘Mindful Mastuberen’.
Mijn polyvriend en ik besluiten ons op te geven voor deze workshop, bij wijze van speelse excursie. We houden nu eenmaal van avontuur en staan open minded ten opzichte van liefde en erotiek. De groep die wij willen volgen, bestaat uit mannen én vrouwen, hoewel er ook groepen zijn die alleen voor mannen of alleen voor vrouwen zijn.
We weten niet precies wat te verwachten, maar een Skypegesprek met Carole voorafgaand aan de workshop maakt meteen veel duidelijk. Dat is prettig. Je kunt je verwachtingen aangeven en je vragen stellen. Ik vroeg me bijvoorbeeld af of het niet erg afleidt om met mannen en vrouwen in één ruimte te masturberen. Hoe blijf je een beetje bij jezelf? Maar Carole stelt me gerust en zegt dat ze het programma zo opbouwt dat we in stappen ons vooral op onszelf concentreren.
We komen na de reis naar Lier (vlak bij Antwerpen) een prettige ruimte binnen. Houten vloer, witte futons, thee en een schaal aardbeitjes en bosbessen. Er is een kennismaking, waarbij iedereen zijn of haar motivatie kan vertellen om hieraan deel te nemen. We horen veel over schaamtegevoelens. Masturberen is taboe en tegelijk is het een vorm van zelfliefde die heel belangrijk is in relatie met de ander maar ook in relatie tot jezelf.
De bedoeling
Carole over het doel van haar workshop: ” Ik wil je graag helpen om het gevoel in je lichaam en je seksuele energie breder te voelen. We bouwen doorheen de dag een mogelijke structuur op die je ’s avonds mee kan nemen naar huis om verder te practicen”. Haar benadering is erg lichaamsgericht. In stapjes zullen we elementen van contact met ons lichaam doorlopen om daarna ons persoonlijk repertoire te verbreden.
De praktijk
We beginnen met de adem, liggend op een futon, onder ons zelf meegebrachte fleece dekentje. In snel tempo laat Carole ons kennismaken met verschillende vormen van ademhaling. Die kan je in het bekken voelen, maar ook mindful laten circuleren door je hele lichaam. Interessant vind ik om helemaal tot in mijn tenen te ademen. Mijn lichaam dat twee kids gebaard heeft, voelt de ademhaling door het bekken cirkelen, alsof de adem een ronde langs de interne bekkenrand blaast. Wat een kracht zit daar, toch. Ja, deze exercitie komt aan.
Dat kan ik niet zeggen van het werken met de volgende stap: het gebruik van klank, ofwel het maken van geluid. Ik ben nooit zo sterk geweest in het gebruik van geluid tijdens de beoefening van zelfliefde. Misschien dat het slapen met een zusje op een kinderkamer zoiets ook in de vroege jeugd smoort. We beginnen met het produceren van babygeluidjes, best geinig, en worden aangemoedigd om ons geluid door te zetten naar keelklanken en trillers door het lijf heen. Als we de opdracht krijgen om geluid te maken, ‘fake it till you make it’ ,komt er in mijn hoofd spontaan een beeld op van de film ‘When Harry met Sally”. De beroemde scene waarin Sally midden in een restaurant doet alsof zij een orgasme krijgt En na een halve minuut faken lig ik in een spontane lachstuip en steek mijn buren aan. Gelukkig kan dit ook gewoon, in deze workshop. Geen probleem. Je moet hier vooral oppikken wat bij jouzelf past.
De derde stap is het inzetten van beweging van het lichaam. Deze voelt wat vertrouwder, ik doe aan yoga, dus dit is bekend terrein.. Ik laat mijn bekken kantelen en bewegen en kronkel op mijn witte mat. Er is zowaar iets van warmte en gloeiende energie voelbaar. Iedereen oefent voor zich, op een eigen plek in de ruimte. We beginnen erin te komen. Intussen moedigt Carole ons aan om ‘het plezier te ontdekken’. Interessante benadering. In plaats van de zelfliefde te zien als een doelgerichte bergbestijging, krijgen we het advies om het meer te zien als stapjes omhoog, waarbij je af en toe ook een treetje terug kan zetten. De laatste fase is het inzetten van aanraking op het (geklede) lijf. Een gebruikelijke lichaamstechniek bij masturberen, maar nu we stappen één tot en met drie hebben gehad, wordt dat wel een meer verrijkte ervaring.
Daar waar we in de ochtend stappen hebben geoefend, wordt in de middag het hele programma ingezet voor een volledige oefening in mindful masturberen. Goed ingeleid en ook voorzien van waarborgen voor ieders grenzen. Je hebt de keus of je je wilt ontkleden of niet en zo ja hoe ver. Voor de meeste deelnemers, inclusief mijzelf, is dit toch wel een heel spannende stap. Dat we met mannen én vrouwen zijn. maakt het extra spannend. Maar je bepaalt zelf hoe ver je gaat en hoe zichtbaar je wilt zijn, met behulp van lunghi en dekentjes. Uiteindelijk zijn we vooral ieder met zichzelf bezig, de rest is decor. De sfeer is goed en veilig. Geeft ruimte voor persoonlijke ontdekkingen.
We eindigen in een warme (geklede) groepsknuffel, waarna er gelegenheid is om even alles te laten bezinken en los te laten.
“Mindful masturbatie is de kunst van solo-loving en self-pleasuring. Het is een manier om helemaal aanwezig te zijn bij jouw innerlijke seksualiteit voorbij doel en oordeel.” (Carole Verbeeck)
After experience
Mooie ervaring, deze lichaamsgerichte workshop. Als je je ervaring met het bedrijven van de liefde met jezelf wilt verdiepen of verbreden zeker een aanrader. Je wordt je bewust van het belang van masturbatie voor je eigen erotiek en ook voor het liefdevol en met aandacht omgaan met je eigen lichaam. Hulde voor de basic aanwijzingen van onze trainer, die snel een veilige structuur en sfeer in de groep weet te bevorderen en niet bang is voor ongewone vragen en reacties.
Meer informatie: www.caroleverbeeck.com
8 Myths About Polyamorous Couples, Because We’re Not Trying To Replace Each Other
Kathlene Burdo prikt een paar mythes over polyamorie door die leven onder monogamisten maar soms ook onder polyamoristen.
De 10 geboden voor Zelfliefde
Liefde voor de ander(en) begint bij de liefde voor jezelf. Simpel gezegd maar hoe doe je dat? 10 geboden door justbeyou.nl
Francis en Claire Underwood
Francis (Frank) en Claire Underwood vormen samen het Amerikaanse politieke echtpaar dat het brengt tot president en (kandidaat) vice-president van de Verenigde Staten. Netflix doet verslag van hun levens en carrières in de serie House of Cards.
Francis
Francis (1959, South Carolina) groeit op in armoede als zoon van een fruitteler. Zijn vader was een alcoholist en mishandelde zijn gezin. Francis bezoekt een militaire school waar hij vier jaar lang een homosexuele relatie heeft met Tom Corbet. Ondanks zijn matige resultaten wordt hij toegelaten tot Harvard. In die tijd ontmoet hij Claire. In 1984, op 25-jarige leeftijd, wordt hij gekozen in de senaat van South Carolina als een van de jongste politici in de geschiedenis van de staat. In 1990 wordt hij gekozen als congreslid voor de Democraten in het Huis van Afgevaardigden. Hij wordt stelselmatig herkozen. In 2005 wordt hij gekozen als ‘whip’, de partijfunctionaris die het stemgedrag van partijleden in goede banen moet leiden. Dit blijft hij tot 2013 en al die tijd is hij een loyaal congreslid.
Claire
Heel anders dan Frank, is Claire Hale van rijke komaf. Haar vader was een vooraanstaand Republikein uit Texas. Tijdens haar college studie in Boston ontmoet ze Frank. Ze heeft een moeizame relatie met haar moeder die Frank niet ziet zitten en moeite heeft met Claire’s huwelijk met Frank. In het begin van haar carrière is ze nog een idealist. Ze runt een milieubeweging en lobbyt actief voor het goede doel.
Wraak
De politieke loyaliteit van Frank verandert rigoureus op het moment dat hij gepasseerd wordt voor een ministerspost. Teleurgesteld en verbitterd zint hij op wraak. En die krijgt hij, met hulp van Clair. Met een Machiavelliaanse meedogenloosheid maakt hij iedereen onschadelijk die hem in de weg staat. Geen middel blijft onbeproefd: leugen, bedrog, omkoping, chantage, bedreiging en zelfs moord. Hij spant collega-politici, lobbyisten en journalisten voor zijn kar en dankt ze af als ze lastig worden. Zo werkt hij eerst de vice-president uit de weg om diens plaats in te nemen. Vervolgens doet hij hetzelfde met de president. Frank wordt president zonder ooit daarvoor gekozen te zijn. Claire staat hem als een ware Lady MacBeth terzijde. Tenminste, zolang ook haar carrière aan bod komt. Even dreigt dat spaak te lopen. Frank dwarsboomt Claires plannen om senator te worden omdat hem dat zelf beter uitkomt. Daarop verlaat Claire Frank, om later bij hem terug te komen en kandidaat vice-president te worden.
Frank en Claire
De relatie tussen Frank en Claire staat soms onder druk maar is ijzersterk, ondanks of misschien wel dankzij alle problemen die ze tegenkomen. Houden ze van elkaar? Dat is niet zo simpel te zeggen. Er is ontegenzeggelijk heel veel wederzijds respect en genegenheid. Maar liefde? Hun relatie lijkt meer op een bondgenootschap. Zij aan zij zetten ze hun schouders onder hun ‘project’, het vergaren van zoveel mogelijk macht en aanzien. Frank zegt over Claire: “I love that woman, I love her more than sharks love blood.” Na verloop van tijd verdwijnt hun seksuele intimiteit maar hun verbond lijdt daar niet onder.
Al eerder laten Frank en Claire elkaar seksueel vrij. Frank heeft met goedkeuring van Claire een relatie met de journaliste Zoe Barnes. Claire heeft, ook met goedkeuring van Frank, relaties met de fotograaf Adam Galloway en de schrijver Thomas Yates. Tussen Frank en Claire levert dat geen enkele discussie of spanning op. Ze gunnen het elkaar.
Frank en Zoe
Terwijl hij nog congreslid is begint Frank (met goedkeuring van Claire) een intieme relatie met Zoe Barnes, een jonge ambitieuze verslaggever. Hun relatie is niet echt een romantische. Het gaat hen om de erotiek maar vooral om het vervullen van hun professionele ambities: Frank geeft vertrouwelijke informatie aan Zoe waarmee zij primeurs kan maken die hem op zijn beurt politiek goed uitkomen. Hun relatie eindigt wanneer Zoe de duistere praktijken van Frank begint te vermoeden. Uiteindelijk leidt dat tot haar dood.
Claire en Adam
Tijdens haar werk als lobbyist begint Claire opnieuw een relatie met Adam Galloway die in haar jeugd al eerder haar geliefde was. Adam is nu een beroemd fotograaf. Hun liefde is sterk. Adam laat haar een artistiek, avontuurlijk en authentiek leven zien dat ze had kunnen leiden maar dat ze terzijde gezet heeft voor haar ambities. Uiteindelijk blijken ze te ver uit elkaar gegroeid te zijn en verbreken hun relatie.
Frank en Edward
Frank is erg gesteld op Edward Meechum, het hoofd van zijn geheime dienst en zijn belangrijkste lijfwacht. Het komt niet tot een intieme relatie maar over en weer lijken er onuitgesproken seksuele gevoelens voor elkaar te zijn. Even lijkt er zelfs een driehoeksrelatie te onstaan tussen Frank, Edward en Claire. Bij een aanslag op Frank geeft Edward zijn leven voor hem. Frank blijft diep bedroefd achter.
Claire en Thomas
Wanneer Frank president is geworden huurt hij de schrijver Thomas Yates in als biograaf van hem en Claire. Thomas heeft een groot psychologisch inzicht en net als Adam Galloway raakt hij Claire in haar behoefte aan artistieke vrijheid en romantiek. Frank moedigt Claire aan om een relatie met Thomas aan te gaan: “[Thomas] moet blijven omdat hij je geeft wat ik je niet kan geven. Wij zijn altijd een een geweldig team geweest. Maar één persoon kan een ander niet alles geven. [..] Ik hou je ’s nachts niet warm. Ik zie je niet hoe hij jou ziet. […] Ik wil dat je weet dat als je het wilt […] ik het niet erg vind. Als we verder kijken dan het huwelijk, laten we dat dan ook echt doen.” Thomas blijft officieel hun biograaf maar trekt in het Witte Huis in als minnaar van Claire.
De epiloog…
… is nog onbekend. Het verhaal van Frank en Claire gaat nog verder. Als man en vrouw en als kandidaat president en vice-president gaan ze de verkiezingen in. De toekomst zal leren hoe het hen vergaat. Hun relatie is in ieder geval een heel bijzondere, twee sterke karakters, verbonden voor het leven maar vrij in de liefde.
Videofragmenten
https://www.youtube.com/watch?v=B689GPTizDo
Bronnen
Netflix – House of Cards
Wikipedia
De relatie als heilige plek
Mooie tekst van Aart van Wijk over de liefde die zowel vrijheid als verbondendheid vraagt.
Poly Lief & Leed “Ik woon in twee huizen”
Ervaringsverhaal polyamorie
“Mijn naam is Herman. Ik woon op een rustige plek in Zeeland. Daar ben ik leraar geschiedenis op een middelbare school. Mijn vrouw Emma en ik kennen elkaar sinds we 17 zijn. We zijn al lang samen en hebben geen kinderen. Onze relatie is heel goed, we voelen ons altijd fijn bij elkaar.
We zijn graag buiten en zitten heerlijk samen in onze grote tuin aan de dijk. Zij met haar vingers in de aarde, Emma is fanatiek bloemenkweekster. Ik met mijn boeken, ik hou erg van lezen. Dan zit ik in het weekend op een tuinstoel, kijk op van mijn boek en zie haar jonge plantjes verspenen, met haar mooie blonde haar in een warrige vlecht. Ze is zo geweldig om naar te kijken, als ze in de weer is met dat grut, een druppeltje zweet die in haar nek rolt. Het ontroert me nog steeds dat ze mijn leven deelt.
Polyamorie is zo’n woord waar ik op internet een keertje over las, terwijl ik het al jaren in praktijk breng. Op mijn school is een docente waar ik verliefd op werd, nu al elf jaar geleden. Brenda is haar naam. Een slanke vrouw, heel intelligent. Iemand die me raakte met haar intense persoonlijkheid en veelzijdige belangstelling voor cultuur. Ik was totaal van slag toen ik haar voor de eerste keer zag, bij het koffiezetapparaat. Ze klungelde met de bekertjes. We keken elkaar even aan, zij stelde zich voor. Ik voelde me rood worden, alsof ik weer een schooljongetje was. Gauw gaf ik haar de melk door.
De aantrekkingskracht bleek gelukkig wederzijds. Ik wist niet wat ik ermee moest en biechtte het op aan Emma. Eigenlijk was ik zooo bang dat ze me zou veroordelen, maar dat gebeurde niet. Mijn vrouw voelde zich totaal niet bedreigd. Ze zei: “Zoek het maar uit, ik vertrouw je”. Dat is het grootste kado dat ze me ooit gegeven heeft! Brenda en ik kregen een relatie en Emma kon dat ook in de praktijk prima hebben. Ze nodigde Brenda uit bij ons thuis, om te eten en kennis te maken.
Met Brenda ben ik een andere Herman. Minder huiselijk en veel meer een prater. We gaan naar musea en lopen allerlei concerten af. Emma vindt dat wel best, zij heeft heel andere belangstellingen. In de vakantietijd ga ik met Emma twee weken kamperen in Frankrijk, want daar houden we zo van, buiten zijn in de bergen. Met Brenda ga ik daarna twee weken naar Praag of Madrid of Rome. We doen wel aan culturele reizen. Mijn relatie met haar voelt voor mij net zo diep als die met Emma. Even diep, wel anders. Het is heel gelijkwaardig. Jaloezie is nooit een issue geweest.
Sinds een paar jaar hebben we een nieuwe woonvorm uitgevonden. Emma vindt het fijn om het huis regelmatig voor zichzelf te hebben. Ze houdt ervan om af en toe lekker alleen te zijn. Het was eigenlijk haar voorstel dat ik ook bij Brenda zou wonen, een deel van de tijd. Ik woon nu afwisselend een week bij Emma en een week bij Brenda. Het is eerlijk verdeeld. In elk huis heb ik een soort werkkamer voor mezelf. Ik neem gewoon mijn laptop en wat boeken mee, met mijn weektas.
Het leek me beter als mijn vrouwen zelf met elkaar rechtstreeks overleg hebben over wanneer ik bij hen ben. Dus nu hebben we afgesproken dat zij samen de planning maken. Zij bepalen mijn agenda, wanneer ze me in huis willen hebben (lacht). Ik laat het volledig aan hen over. Soms laat ik me ook verrassen door hen. Dat ze mijn verjaardag splitsen en ik de ochtend bij de één ben voor een gezellig ontbijt en de avond een feestdiner heb bij de ander.
Dit leven is best intensief, maar ik zou het voor geen goud willen missen. Wie heeft er nu twee lieven die mij als man zo goed met elkaar kunnen delen? We wonen in elkaars werelden, totaal compleet. Ik voel me bij hen volledig thuis”
Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]
Plukje – interessante man
Poly Lief & Leed: Twijfelgevalletje eerlijkheid
Ervaringsverhaal over polyamorie
“Mijn lieve partner en ik waren net op polypad. Nadat we maanden hadden gepraat over de vraag of we dit wel echt wilden en durfden. Na twintig jaar monogamie een superspannend pad voor ons! We hadden een fotosessie in de tuin, waarbij we elkaar zo voordelig mogelijk voor de dag lieten komen. Giechelend van de pret, en een beetje verdekt opgesteld vanwege onze buren. Samen zetten we die tuinfoto’s op PolyamorieMatch en begonnen we ons profiel in te vullen. Na een paar weken was het raak. Mijn eerste date.
Ik ontmoette Menno op een zonovergoten terras, hartje centrum. Een grote man, type zware reus, met stralende blauwe ogen en mooie stevige gevoelige handen. Een aantal dagen hadden we gecommuniceerd via site, mail en chat – een route die nu vertrouwd aanvoelt, maar die toen nog heel nieuw voor me was. Alles was onwennig en een groot avontuur. We waren zenuwachtig en bestelden allebei een kopje koffie. Hij espresso, ik cappuccino. Om daarna de kennismaking die zo veelbelovend digitaal was begonnen, real life voort te zetten. Tjonge, wat had ik hiernaar uitgekeken! Ik nipte van het schuim met choko en bekeek mijn gesprekspartner, die zich steeds meer op zijn gemak leek te voelen.
Menno vertelde vlotjes over zijn drie kinderen, die nog op de middelbare school zaten. Over zijn vrouw Ella waar hij veel om gaf, zo te horen aan zijn stem toen hij over haar sprak. Er was een kink in hun liefdesleven gekomen nadat Ella een verwijdering van haar baarmoeder had ondergaan. Sindsdien was zij haar belangstelling voor erotiek compleet kwijt. Hij niet. Menno vond het een groot probleem dat Ella geen zin meer had in lichamelijk contact.
Ik vroeg Menno of ze het wist van zijn date met mij, en hij aarzelde. ‘Nouw….dat zit zo’, begon Menno. “Ik heb het er met Ella over gehad, een tijdje geleden. Dat mijn wens is om een nieuwe vriendin te hebben naast mijn huwelijk. Dat was echt een geweldig probleem voor haar dat ik dat wilde. Ze ging huilen en kon ’s nachts niet meer slapen”. Wat meespeelde volgens Menno is dat Ella als jong meisje een keer te maken had gehad met ongewenste intimiteiten. Oude trauma’s en nieuwe frustraties gaven Ella veel stress. Om een lang verhaal kort te maken: hij had besloten om wel door te gaan, maar zijn vrouw verder niet in te lichten. Dat wou hij misschien doen als er een vriendin in zicht was en het serieus werd. “Alleen wil ik haar geen pijn doen als dat niet nodig is”, zei Menno, en hij keek me met zijn blauwe ogen op heel direct aan. “Als dat voor jou niet door de beugel kan, moet je het me zeggen. Daar heb ik natuurlijk respect voor. Ik vind dat ik het zo moet doen om haan geen onnodig verdriet te doen”. En zo legde hij de bal bij mij neer. Take it or leave it, dear!
Tja, daar zat ik. Nog groen als gras wat betreft liefdes in meervoud. Ik kon me best wel voorstellen dat hij zijn vrouw niet onnodig verdriet wou doen, met oude pijn enzo. Anderzijds, ik deed dat wel zelf heel anders met mijn polyman. Tja, moest dat dan de norm zijn? Ik raakte wat in de war. Ik wist het gewoon even niet zo. We hadden intussen reuze leuk contact. Raakvlakken in werk, een gedeelde hobby, wat wil je nog meer? Die eerste date was gewoon errrug geslaagd. Behalve dat ene dingetje….
Thuis sprak ik erover met mijn man, ik dacht erover na. Ik voelde me aangetrokken tot Menno. En wie weet zou het wel goed lopen. Hij zou het toch aan zijn vrouw vertellen?
We hadden een volgende date die nog leuker was. Allebei een tikkie verliefd .Zoenend liepen we door het bos. Mijn twijfels smolten bijna weg temidden van andere gevoelens. Maar het knaagde wel, dat verschil tussen ons. Waar ik thuis zorgeloos met mijn man kon delen wat ik had ervaren, bleef hij stil over zijn vrouw. Ik vroeg er soms naar. “Heb je het al verteld aan haar?”. “Nog niet, het is te vroeg”. Of: “Het gaat niet zo goed met haar, het is niet het goeie moment.”
We gingen nog twee dates door, voor ik er een vette streep onder zette. Met enige pijn, want leuk was hij zeker, deze grote man met warme handen en zeker ook gevoelvol hart. Maar het idee dat hij niet eerlijk was thuis en ’s avonds vertelde dat hij had ‘overgewerkt’, bezorgde me een doffe pijn in mijn buik, als ik hem zag. Het werd me duidelijk dat hij eigenlijk helemaal niet van plan was geweest om het te vertellen.
Dat riep twijfels bij me op. Als hij niet eerlijk was naar zijn vrouw, hoe eerlijk was hij dan eigenlijk naar mij? Wat voor relatie zou ik met hem hebben, als ikzelf ‘een geheim’ moest blijven. Mijn eerlijke versie van polyamorie gaf me de ruimte om op straat te huppelen, hand in hand, met wie dan ook. Maar met hem moest ik die hand in mijn zak houden. Want stel dat iemand die haar kende hem herkende? Al die kleine dingen werden steeds meer voelbaar.
Ondanks mijn verliefdheid merkte ik dat mijn vertrouwen bij elke afspraak daalde. We namen afscheid in hetzelfde café waar we begonnen waren. “Ik dacht dat jullie poly’s zo open minded waren”, schamperde Menno gekwetst boven zijn espressootje. Ik kende nog geen andere poly’s toen, behalve mijn man en mezelf, maar ik zei: “Het heeft me jaren gekost om met mijn man het punt te bereiken dat we elkaar andere liefdes gunnen. Alleen als het open is, kan ik me gelukkig voelen. Denk ik. Dus ik stop met je.“ Het klonk steviger dan ik van binnen voelde. Nooit heb ik er spijt van gehad”.
Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]
